از کتاب دانشنامه امام مهدی(ع):
محمّدصادق اديب الممالك فراهانى، فرزند حسين، ملقّب به «اميرالشعرا» و متخلّص به «اميرى» و «پروانه»، شاعر، اديب و روزنامهنگار دوره مشروطه، متولد سال ۱۲۳۹ق ومتوفّاى سال ۱۲۹۵ق بوده است. آرامگاه او در شهر رى است.
شعر او در مدح حضرت مهدی(ع):
چون پرده بردارد ز رخ ، گيرد جهان از چارسو از بس كرشمه ناز او ، از روى زيبا ريخته
چون او نباشد هيچ كس ، سالار خوبان است و بس خوبانْش زين ره هر نفس، سر در كفِ پا ريخته
خورشيدْ شمع درگهش ، كيوانْ غلام درگهش جان هاى شيرين در رهش ، طوعاً و كرْها ريخته
با معجز عيسى لبش ، با نوش احمدْ مشربش با دست قدرتْ قالبش ، حقّ تعالى ريخته
بر كاخ قصرش اى فتى! نَصرٌ مِنَ اللَّه آيتى در جام فتحش شربتى ، اِنّا فَتَحْنا ريخته
دجّال ها را بركشد ، با صد مذلّتْ شان كُشد هم نار گبران خامُشَد ،[۱]هم آب[۲]ترسا[۳]ريخته
اى مهدىِ صاحبْ زمان! كز عكس تيغت آسمان رنگ شفق را جاودان ، بر خاك خضرا ريخته
بنما رخِ چون ماه را ، مرآت وجهُ اللَّه را وآن غمزه جانكاه را ، كز چشم شهلا ريخته.[۴]
از کتاب سروده های مهدوی:
تا ساقی می خوارگان، در جام صهبا ریخته
خون دلِ خُم در قدح، از چشم مینا ریخته
چون او نباشد هیچ کس، سالار خوبان است و بس
خوبانْش زین ره هر نفس، سر در کف پا ریخته
خورشید، شمع درگهش، کیوان، غلام درگهش
جان های شیرین در رهش، طوعا و کرها ریخته
با معجز عیسی، لبش، با نوش احمد، مشربش
با دست قدرت، قالبش، حقّ تعالی ریخته
بخشد یقین ذات را روزی دهد ذرّات را
اشباح موجودات را، او در هیولا ریخته
بر کاخ قصرش ای فتا، نصرٌ من اللَّه آیتی
در جام فتحش شربتی، «إنّا فتحنا» ریخته
چون پرده بردارد ز رُخ، گیرد جهان از چارسو
از بس کرشمه ناز او از روی زیبا ریخته
دَجّال ها را بر کشد، با صد مذَلّتشان کُشد
هم نار گبران خامُشد، هم آب ترسا ریخته
ای مهدی صاحب زمان، کز عکس تیغت آسمان
رنگ شفق را جاودان بر خاک خضرا ریخته
بنما رخ چون ماه را مرآت وجه اللّٰه را
وآن غمزه جانکاه را کز چشم شهلا ریخته.
[۳]ترسا: به پيرو عيسى عليه السلام گويند .
[۴]سيماى مهدى موعود عليه السلام در آيينه شعر فارسى ، ص ۱۱۹.
