طباطبايى و آية اللَّه معرفت را نيز به گروه سوم ملحق كرد؛ زيرا ايشان نيز با ترتيب بسيارى از سوره‏ها در زمان پيامبر صلى اللَّه عليه و آله موافق ، و بر اين باورند كه شواهد تاريخى فقط از اثبات ترتيب همه سوره‏ها به مفهوم مطلق آن ناتوان است؛ ولى ترتيب بيشتر سوره‏ها را مى‏تواند ثابت كند ، و اين قولى است كه مى‏توان با آن موافقت نمود.

مسئله سوم : چگونگى ترتيب آيات‏

در باره زمان تدوين و تنظيم آيات، قرآن‏پژوهان بر يك نظر نيستند . بسيارى معتقدند ، چينش و نظم كنونى آيات و شروع و ختم آنها در درون سوره‏ها ، به دستور و اعلام پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله بوده و به اصطلاح ، نظم آيات ، «توقيفى» است. اين ديدگاه چنان رايج است كه حتى جمعى در باره آن ، ادعاى اجماع كرده ¹ و آن را ترديدناپذير برشمرده‏اند. ² اين گروه از قرآن‏پژوهان به ادله ذيل استناد كرده‏اند:
1. رواياتى كه بر اساس آنها پيامبر صلى اللَّه عليه و آله برخى سوره‏هاى قرآن را با ترتيب كنونى در نماز و غير نماز ، تلاوت مى‏كردند. ³
2. رواياتى كه بر پايه آنها رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله آياتى را به عنوان اوّلين يا آخرين آيات سوره‏ها اعلام مى‏كرد. ⁴
3. رواياتى كه بر اساس آنها رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله با اشاره جبرئيل آياتى را در سوره‏هاى خاصّى قرار مى‏داد ؛ ⁵مانند روايتى كه مى‏گويد: پس از نزول (إِنَّ اللَّه يأْمُرُ