شيوه را نشان داده و به صورت مختصر (حدود60 صفحه) به نقد بخارى پرداخته است. اين كتاب, خطّى است و تا كنون چاپ نشده است.
بعد از ايشان, مرحوم آية اللّه سيد عبدالحسين شرف الدين عاملى, كتابى به نام أبوهريرة تأليف كرد و روايات ابوهريره را پس از جمع آورى, نقّادى كرد. اخيراً هم اخوان المسلمين, كتابى در اين باره به نام الحديث النبوى بين أهل النقل و الفهم, منتشر ساخته اند كه حدود يكصد صفحه است و همان خطِّ سابق را ادامه داده اند.

روش نگارش كتاب

تلاش اين بزرگان و اساتيد, ما را واداشت تا در خلال كارهاى تحصيلى, به اين موضوع نيز روى بياوريم. در اين كتاب, كوشش شده است كه مجموع اطلاعات صحاح و مسانيد, در يك جا جمع شوند و در بررسى روايات, به يك راوى يا يك كتاب, اكتفا نشود. براى شروع كار, چهل راوى را ـ كه از صحابيان رسول خدا بوده اند ـ براساس تاريخ وفات آنان, انتخاب كرديم. اوّلين فردى كه انتخاب شد, در سال هجدهم هجرى فوت كرده است و نزديك ترين فرد به عصر رسول خداست. اين چهل صحابى, اغلب «كثيرالرواية» هستند.
در اين كتاب, به شرح زندگى, خدمات, مراتب تقوا و علم روات ـ آن گونه كه در كتب رجال است ـ پرداخته شده است و ما بدون توجّه به شيعه بودن خودمان, روات را آن چنان كه تاريخ معرّفى كرده است ـ به شرطى كه قرائنى بر كذبشان نباشد ـ, معرّفى نموده ايم و رواياتى را كه آنها نقل كرده اند و از جهت سند, داراى برجستگى است و روح اسلام, محتواى آن را تأييد مى كند, آورده ايم. پس از نقل رواياتى كه اَسنادشان قوى است, نوبت به روايات سقيم مى رسد. مقياس در بررسى روايات سقيم, پنج چيز است:
1. قرآن,
2. سنّت متواتر,