وحشى بافقى

يا حضرت رسول ! حسين تو مُضطر است                    وى ، يك تن است و روى زمين ، پُر ز لشكر است

يا حضرت رسول ! ببين بر حسين خويش                    كز هر طرف كه مى نگرد ، تيغ و خنجر است

يا حضرت رسول ! ميان مخالفان                    بر خاك و خون فتاده ز پشتِ تكاور است

يا مرتضى ! حسين تو از ضربِ دشمنان                       بنگر كه چون حسين تو بى ياو ر ياور است

هيهات ! تو كجايى و كو ذو الفقار تو                امروز ، دست و ضربت تو ، سخت در خور است

يا حضرت حسن ! ز جفاى ستمگران              جان بر لب برادرِ با جان برابر است

اى فاطمه ! يتيم تو خفته است و بر سرش                     نى مادر است و نى پدر و نى برادر است .[۱]