هر كس آن را در ايّام البيض ماه رمضان بخواند گناهانش آمرزيده شوند... و به سبب اين دعا خداوند ، بيمار را شفا مى دهد و بدهى را ادا مى كند
«دعاى مُجير»
براى ايّام البيضِ ماه رمضان
كفعمى، اين دعا را در البلد الأمين و المصباح روايت كرده و در حاشيه المصباح گفته است:
«اين دعا كه دعاى مجير ناميده مى شود ، داراى شأن والا و منزلت عظيم است و نسخه هاى بسيارى دارد كه كامل ترينِ آنها ، همان است كه ما آورده ايم. اين دعا ، از پيامبر صلى الله عليه و آله روايت شده است. [ ماجراى اين دعا چنين است كه] وقتى پيامبر صلى الله عليه و آله در مقام ابراهيم نماز مى خواند ، جبرئيل عليه السلامنازل شد [ و آن را آورد].
خلاصه فضيلت آن ، اين كه: هر كس آن را در ايّام البيض ماه رمضان بخواند ، گناهانش آمرزيده شوند... و به سبب اين دعا خداوند ، بيمار را شفا مى دهد و بدهى را ادا مى كند...».
البلد الأمين :دُعاءُ المُجيرِ وهُوَ مَروِيٌّ عَنِ النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله :
البلد الأمين ـ [در بيان] دعاى مُجير ، روايت شده از پيامبر صلى الله عليه و آله ـ :
بِسمِ اللّهِ الرَّحمنِ الرَّحيمِ
به نام خداوند بخشنده مهربان.
- سُبحانَكَ يا أللّهُ ، تَعالَيتَ يا رَحمانُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ.
* منزّهى تو، اى خداوند! والايى تو، اى بخشنده! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا رَحيمُ ، تَعالَيتَ يا كَريمُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ.
* منزّهى تو، اى مهربان! والايى تو،اى بزرگوار! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا مَلِكُ ، تَعالَيتَ يا مالِكُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى فرمان روا! والايى تو، اى مالك! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا قُدّوسُ ، تَعالَيتَ يا سَلامُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى بى عيب ! والايى تو، اى سلام! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا مُؤمِنُ ، تَعالَيتَ يا مُهَيمِنُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى ايمنى بخش! والايى تو، اى حاكم بر همه چيز! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا عَزيزُ ، تَعالَيتَ يا جَبّارُ،أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى ارجمند! والايى تو، اى غالب! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا مُتَكَبِّرُ ، تَعالَيتَ يا مُتَجَبِّرُ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى صاحب بزرگى! والايى تو، اى صاحب جبروت! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا خالِقُ ، تَعالَيتَ يا بارِئُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى آفريننده! والايى تو، اى پديدآورنده! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا مُصَوِّرُ ، تَعالَيتَ يا مُقَدِّرُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى صورت آفرين! والايى تو، اى تقديركننده! مارا از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا هادي ، تَعالَيتَ يا باقي ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى هدايتگر! والايى تو، اى ماندگار! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا وَهّابُ ، تَعالَيتَ يا تَوّابُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى بخشنده! والايى تو، اى توبه پذير! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا فَتّاحُ ، تَعالَيتَ يا مُرتاحُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى گشاينده! والايى تو، اى رحمت آور (بهجت آفرين)! ما را از آتشْ پناه بده، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا سَيِّدي ، تَعالَيتَ يا مَولايَ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى سَرور من! والايى تو، اى سرپرست من! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا قَريبُ ، تَعالَيتَ يا رَقيبُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى نزديك! والايى تو، اى مراقب! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا مُبدِئُ ، تَعالَيتَ يا مُعيدُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ.
* منزّهى تو، اى آغازگر! والايى تو، اى بازآفرين! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا حَميدُ ، تَعالَيتَ يا مَجيدُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ.
* منزّهى تو، اى ستوده! والايى تو، اى شكوهمند! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا قَديمُ ، تَعالَيتَ يا عَظيمُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى خداى ديرين! والايى تو، اى بزرگ! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا غَفورُ ، تَعالَيتَ يا شَكورُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى آمرزنده! والايى تو، اى سپاس گزار! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا شاهِدُ ، تَعالَيتَ يا شَهيدُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى گواه! والايى تو، اى حاضر! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا حَنّانُ ، تَعالَيتَ يا مَنّانُ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى مهرورز! والايى تو، اى نعمت بخش! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا باعِثُ ، تَعالَيتَ يا وارِثُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى برانگيزاننده! والايى تو، اى ميراث برنده! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا مُحيي ، تَعالَيتَ يا مُميتُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى حيات بخش! والايى تو، اى ميراننده! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا شَفيقُ ، تَعالَيتَ يا رَفيقُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى مهربان! والايى تو، اى اهل مدارا! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا أنيسُ ، تَعالَيتَ يا مُؤنِسُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى همدم! والايى تو، اى مونس! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا جَليلُ ، تَعالَيتَ يا جَميلُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى با عظمت! والايى تو، اى زيبا! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا خَبيرُ ، تَعالَيتَ يا بَصيرُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى آگاه! والايى تو، اى بينا! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا حَفِيُّ ، تَعالَيتَ يا مَلِيُّ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى پذيرنده! والايى تو، اى مهلت دهنده! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا مَعبودُ ، تَعالَيتَ يا مَوجودُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى معبود! والايى تو، اى موجود! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا غَفّارُ ، تَعالَيتَ يا قَهّارُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ.
* منزّهى تو، اى آمرزنده! والايى تو، اى قدرتمند ! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
* منزّهى تو، اى دانا! والايى تو، اى مهلت دهنده! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا مَذكورُ ، تَعالَيتَ يا مَشكورُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ.
* منزّهى تو، اى يادشده ! والايى تو، اى سپاس گزارى شده! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا جَوادُ ، تَعالَيتَ يا مَعاذُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى بخشنده! والايى تو، اى پناهگاه! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا جَمالُ ، تَعالَيتَ يا جَلالُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى زيبايى! والايى تو، اى شُكوه! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا سابِقُ ، تَعالَيتَ يا رازِقُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى سبقت گيرنده! والايى تو، اى روزى دهنده! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا صادِقُ ، تَعالَيتَ يا فالِقُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى راستگو ! والايى تو، اى شكافنده! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا سَميعُ ، تَعالَيتَ يا سَريعُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى شنوا! والايى تو، اى باشتاب! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا رَفيعُ ، تَعالَيتَ يا بَديعُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ.
* منزّهى تو، اى والا! والايى تو، اى پديدآورنده! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا فَعّالُ ، تَعالَيتَ يا مُتَعالِ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ.
* منزّهى تو، اى بسياركار! والايى تو، اى بلندمرتبه! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا قاضي ، تَعالَيتَ يا راضي ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى داور! والايى تو، اى راضى شونده! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا قاهِرُ ، تَعالَيتَ يا ظاهِرُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى قدرتمند! والايى تو، اى آشكار! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا عالِمُ ، تَعالَيتَ يا حاكِمُ،أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى دانا! والايى تو، اى حاكم! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
سُبحانَكَ يا دائِمُ ، تَعالَيتَ يا قائِمُ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى اَبَدى! والايى تو، اى هميشه پا برجا! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا عاصِمُ ، تَعالَيتَ يا قاصِمُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى نگه دارنده! والايى تو، اى در هم شكننده! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا غَنِيُّ ، تَعالَيتَ يا مُغني ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى بى نياز! والايى تو، اى بى نيازكننده! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا وَفِيُّ ، تَعالَيتَ يا قَوِيُّ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى وفاكننده! والايى تو، اى نيرومند! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا كافي ، تَعالَيتَ يا شافي ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى كفايت كننده! والايى تو، اى شفادهنده! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا مُقَدِّمُ ، تَعالَيتَ يا مُؤَخِّرُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى مقدّم دارنده! والايى تو، اى تأخير اندازنده! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا أوَّلُ ، تَعالَيتَ يا آخِرُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى نخست! والايى تو، اى فرجام! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا ظاهِرُ ، تَعالَيتَ يا باطِنُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى آشكار! والايى تو، اى پنهان! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا رَجاءُ ، تَعالَيتَ يا مُرتَجى ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى اميد! والايى تو، اى اميدگاه! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا ذَا المَنِّ ، تَعالَيتَ يا ذَا الطَّولِ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى صاحب نعمت! والايى تو، اى صاحب احسان! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا حَيُّ ، تَعالَيتَ يا قَيّومُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى زنده! والايى تو، اى هميشه برپا! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا واحِدُ ، تَعالَيتَ يا أحَدُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى يكتا! والايى تو، اى يگانه! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا سَيِّدُ ، تَعالَيتَ يا صَمَدُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى سَرور! والايى تو، اى نفوذناپذير! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا قَديرُ ، تَعالَيتَ يا كَبيرُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى توانا! والايى تو، اى بزرگ! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا والي ، تَعالَيتَ يا عالي ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى سرپرست! والايى تو، اى بلندمرتبه! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا عَلِيُّ ، تَعالَيتَ يا أعلى ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى والا! والايى تو، اى برتر! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا وَلِيُّ ، تَعالَيتَ يا مَولى ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى صاحب اختيار! والايى تو، اى سرپرست! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا ذارِئُ ، تَعالَيتَ يا بارِئُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى هستى آفرين! والايى تو، اى آفريدگار! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا خافِضُ ، تَعالَيتَ يا رافِعُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى پايين آورنده! والايى تو، اى بالابرنده! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا مُقسِطُ ، تَعالَيتَ يا جامِعُ،أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى دادگر! والايى تو، اى جمع كننده! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا مُعِزُّ ، تَعالَيتَ يا مُذِلُّ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى عزّت بخش! والايى تو، اى خواركننده! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا حافِظُ ، تَعالَيتَ يا حَفيظُ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ.
* منزّهى تو، اى نگهبان! والايى تو، اى نگهدار! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا قادِرُ ، تَعالَيتَ يا مُقتَدِرُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ.
* منزّهى تو، اى توانا! والايى تو، اى مقتدر! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا عَليمُ ، تَعالَيتَ يا حَليمُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى دانا! والايى تو، اى بردبار! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا حَكَمُ ، تَعالَيتَ يا حَكيمُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى داور! والايى تو، اى استواركار! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا مُعطي، تَعالَيتَ يا مانِعُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى عطاكننده! والايى تو، اى بازدارنده! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا ضارُّ، تَعالَيتَ يا نافِعُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى زيان رسان! والايى تو، اى سودرسان! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا مُجيبُ ، تَعالَيتَ يا حَسيبُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى اجابت كننده! والايى تو، اى حسابگر! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا عادِلُ ، تَعالَيتَ يا فاضِلُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى عادل! والايى تو، اى صاحب نعمت! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا لَطِيفُ ، تَعالَيتَ يا شَرِيفُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى صاحب لطف! والايى تو، اى باشرافت! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا رَبُّ ، تَعالَيتَ يا حَقُّ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى پروردگار! والايى تو، اى حق! ما را از آتشْ پناه بده، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا ماجِدُ ، تَعالَيتَ يا واحِدُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى صاحب مجد! والايى تو، اى يگانه! ما را از آتشْ پناه بده، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا عَفُوُّ ، تَعالَيتَ يا مُنتَقِمُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى بخشاينده! والايى تو، اى انتقام گيرنده! ما را از آتشْ پناه بده، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا واسِعُ ، تَعالَيتَ يا موسِعُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى گسترده(رحمت)! والايى تو، اى گستراننده(هستى)! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا رَؤوفُ ، تَعالَيتَ يا عَطوفُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى صاحب رأفت! والايى تو، اى مهرورز! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا فَردُ ، تَعالَيتَ يا وَترُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى يگانه! والايى تو، اى يكتا! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا مُقيتُ ، تَعالَيتَ يا مُحيطُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى جزادهنده! والايى تو، اى فراگير! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا وَكيلُ ، تَعالَيتَ يا عَدلُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى عهده دار! والايى تو، اى دادگر! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا مُبينُ ، تَعالَيتَ يا مَتينُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى روشنگر! والايى تو، اى استوار! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا بَرُّ ، تَعالَيتَ يا وَدودُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى نيكى كننده! والايى تو، اى مهربان! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا رَشيدُ ، تَعالَيتَ يا مُرشِدُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى ره يافته! والايى تو، اى راهنما! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا نورُ ، تَعالَيتَ يا مُنَوِّرُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى نور! والايى تو، اى روشنى بخش! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا نَصيرُ ، تَعالَيتَ يا ناصِرُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ.
* منزّهى تو، اى ياور! والايى تو، اى ياريگر! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا صَبورُ ، تَعالَيتَ يا صابِرُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ.
* منزّهى تو، اى صبرپيشه! والايى تو، اى شكيبا! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا مُحصي ، تَعالَيتَ يا مُنشِي ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى شمارنده! والايى تو، اى پديدآورنده! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا سُبحانُ ، تَعالَيتَ يا دَيّانُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى بى عيب! والايى تو، اى داور! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا مُغيثُ ، تَعالَيتَ يا غِياثُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى پناه دهنده! والايى تو، اى پناهگاه! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا فاطِرُ ، تَعالَيتَ يا حاضِرُ ، أجِرنا مِنَ النّارِ يا مُجيرُ .
* منزّهى تو، اى شكافنده! والايى تو، اى حاضر! ما را از آتشْ پناه بده ، اى پناه دهنده!
- سُبحانَكَ يا ذَا العِزِّ وَالجَمالِ ،
* منزّهى تو، اى صاحب عزّت و زيبايىه!
تَبارَكتَ يا ذَا الجَبَروتِ وَالجَلالِ .
خجسته اى تو ، اى صاحب قدرت و شكوه!
سُبحانَكَ لا إلهَ إلاّ أنتَ ، سُبحانَكَ إنّي كُنتُ مِنَ الظّالِمينَ ، فَاستَجَبنا لَهُ ونَجَّيناهُ مِنَ الغَمِّ ، وكَذلِكَ نُنجِي المُؤمِنينَ ،
* منزّهى تو. « معبودى جز تو نيست . * منزّهى تو . من از ستمگران بوده ام. پس، او را اجابت كرديم و او را از اندوه رهانديم و اين گونه، مؤمنان را نجات مى بخشيم»
وصَلَّى اللّهُ عَلى مُحَمَّدٍ وآلِهِ (أجمَعينَ ، وَالحَمدُ للّهِِ رَبِّ العالَمينَ ، وحَسبُنَا اللّهُ ونِعمَ الوَكيلُ ؛ ولا حَولَ ولا قُوَّةَ إلاّ بِاللّهِ العَلِيِّ العَظيمِ) (۱) .
و درود خدا بر محمّد و همه خاندانش باد و ستايش ، از آنِ خداوند ، پروردگار جهانيان است. و خداوند ، ما را بس است و خوب عهده دارى است و هيچ قدرتى و نيرويى نيست ، مگر به خداوند والاى بزرگ.
۱) البلد الأمين : ص ۳۶۲ ، المصباح للكفعمي : ص ۳۵۸ . مراقبات ماه رمضان ، ص ۳۱۶
