بارد چه؟ خون ، ز ديده . چه سان؟ روز و شب . چرا؟ از غم . كدام غم؟ غمِ سلطان كربلا
نامش كه بُد؟ حسين . ز نژاد كه؟ از على مامش كه بود؟ فاطمه . جدّش كه؟ مصطفى
چون شد؟ شهيد شد . به كجا؟ دشت ماريه كى؟ عاشر محرّم . پنهان؟ نه بر مَلا
شب كشته شد؟ نه ، روز . چه هنگام؟ وقت ظهر شد از گلو بُريده سرش؟ نى نى ، از قفا
سيراب كشته شد؟ نه . كس آبش نداد؟ داد كه؟ شمر . از چه چشمه؟ ز سرچشمه فنا
مظلوم شد شهيد؟ بلى ! جرم داشت؟ نه! كارش چه بُد؟ هدايت . يارش كه بُد؟ خدا
اين ظلم را كه كرد؟ يزيد . اين يزيد ، كيست؟ ز اولاد هند . از چه كس؟ از نطفه زِنا
خود كرد اين عمل؟ نه ، فرستاد نامه اى نزد كه؟ نزد زاده مرجانه دَغا
ابن زياد ، زاده مرجانه بُد؟ نَعَم! از گفته يزيد ، تخلُّف نكرد؟ لا!
اين نابه كار كُشت حسين را به دست خويش؟ نه ، او روانه كرد سپه سوى كربلا
مير سپه كه بُد؟ عمر سعد . او بُريد حَلق عزيز فاطمه؟ نه ، شمرِ بى حيا
كس كشته شد هم از پسرانش؟ بلى ، دو تن ديگر كه ؟ نُه برادر . ديگر كه؟ اَقرَبا
ديگر پسر نداشت؟ چرا داشت . اين ، كه بود؟ سجّاد . چون بُد او؟ به غم و رنج ، مبتلا
ماند او به كربلاى پدر؟ نى ، به شام رفت با عزّ و احتشام؟ نه ، با زحمت و عَنا
تنها؟ نه با زنان حرم . نامشان چه بود؟ زينب ، سكينه ، فاطمه ، كلثوم بينوا
بر تن ، لباس داشت؟ بلى ، گَرد ره گُذار بر سر عمامه داشت؟ بلى ، چوبِ اشقيا
بيمار بُد؟ بلى . چه دوا داشت؟ اشكِ چشم بعد از دوا ، غذاش چه بُد؟ خون دل ، غذا
كس بود همرهش؟ بلى ، اطفال بى پدر ديگر كه بود؟ تب كه نمى گشت از او جدا
از زينت زنان ، چه به جا مانده بُد؟ دو چيز طوق ستم به گردن و خلخال غم ، به پا
گَبْر[۱]اين ستم كند؟ نه . يهود و مَجوس؟ نه هندو؟ نه . بت پرست؟ نه . فرياد از اين جفا
قاآنى است قائل اين شعرها ؟ بلى! خواهد چه؟ رحمت . از كه؟ ز حق . كى؟ صف جزا.[۲]
[۲]دانش نامه شعر عاشورايى : ج ۲ ص ۸۶۹ ـ ۸۷۰ .
