رضا اسماعيلى

آيينه شدى تا كه خدا در تو درخشيد               خورشيدترين حادثه ها در تو درخشيد

بر دوست ، همان روز كه با حنجره خون                      گفتى تو : «بلى» ، كرب و بلا در تو درخشيد

شد كرب و بلا ، كعبه تو ، حجّ تو مقبول!                     گفتى تو چو «لبّيك» ، بلا در تو درخشيد

اى معجزه سرخ ! به ايثار تو سوگند                تو خون خدايى كه خدا در تو درخشيد.[۱]