(۱۴)
اسراف و تبذیر از دیدگاه قرآن
پیشگر، زرى
كارشناسى ارشد الهیات و معارف اسلامى، گرایش علوم قرآن و حدیث
دانشگاه تربیت مدرس
استاد راهنما: غروى نأینى، نهله
۱۳۷۵
تجاوز از حد را در رفتار اعمال انسان ((اسراف)) گویند. در آموزه هاى زندگى ساز اسلام, اسراف یكسره ممنوع است, و این ممنوعیت همه ابعاد زندگى انسان را فرا مى گیرد; یعنى همه مردم در تمام شئون و در هر زمان و مكان موظفند اصل عدم اسراف را رعایت كنند. نعمت هاى الهى امانتهایى هستند كه خداوند براى رشد و تعالى انسانها در اختیار آنها نهاده است ; پس بهره بردارى از نعمتها باید همسو با اوامر الهى و در جهت سعادت جاودانى انسان باشد. اسراف برهم زننده ى اعتدال و به وجود آورنده فساد در عالم است. البته, این فساد در امور فردى زودتر از جنبه اجتماعى اصلاح خواهد شد. تعالیم حیات بخش اسلام راه نجات انسانها را از چنین معضلى در اعتدال و میانه روى مى داند. اسلام در همه امور دینى و دنیوى اعتدال و دورى از افراط و تفریط را توصیه مى كند. اگر اسراف را نمى پسندد نقطه مقابل آن یعنى تفریط را هم روا نمى دارد و تنها امتیاز و برترى را در رعایت اعتدال یا حد میانه مى داند. در این پایان نامه بیشترین سعى نویسنده تبیین و توضیح این مدعا براساس معارف قرآن و حدیث است .
