۶۷۵.امام باقر عليه السلام :جُهَنى نزد پيامبر خدا آمد و گفت: اى پيامبر خدا! من شتران و گوسفندان و غُلامانى دارم. دوست دارم كه دستور دهى يك شب را به مسجد بيايم و در نماز ، حاضر شوم. و اين ، در ماه رمضان بود.
پيامبر صلى الله عليه و آله او را فرا خواند و در گوش او آهسته چيزى گفت.
از آن پس ، هر گاه شب بيست و سوم مى شد ، جُهَنى با شتران و گوسفندان و خانواده و فرزندان و غلامانش وارد مى شد ، آن شب (شب بيست و سوم) را در مدينه مى مانْد و صبح كه مى شد ، با خانواده و گوسفندان و شترانش به جاى خود بر مى گشت.

۶۷۶.امام باقر يا امام صادق عليهماالسلام :شب بيست و سوم ، شب جُهَنى است. داستان او چنين است كه وى به پيامبر خدا گفت: خانه من دور از مدينه است. مرا يك شب دستور بده كه همان شب بيايم. پيامبر صلى الله عليه و آله هم به او دستور داد كه شب بيست و سوم بيايد.

۶۷۷.مستدرك الوسائل ـ به نقل از ضَمْرَة بن عبد اللّه ـ :با گروهى از بنى سَلَمه بودم. گفتند: كيست كه نزد پيامبر خدا برود و شب قدر را از او بپرسد؟
گفتم: من.
شبانه به مدينه آمدم و به خانه پيامبر خدا رفتم. دستور داد برايم غذا آوردند. خوردم.
فرمود: «كفش مرا بياور».
كفش او را پيش پايش نهادم. وى به سوى مسجد بيرون شد و گفت: «كارى دارى؟».
گفتم: بنى سلمه مرا فرستاده اند كه از شما بپرسم: شب قدر ، كدام شب است؟
فرمود: «امشب ، شب چندم از ماه است؟».
گفتم: بيست و دوم.
فرمود: «فردا شب ، شب بيست و سوم [شب قدر] است».