ر . ك : ص 841 (آداب مشترك شب قدر / نماز / صد ركعت نماز) .
ص 855 (آنچه مخصوص شب بيست و سوم است / تأكيد بر شب زنده دارى) .

3 / 3

دعا

الف ـ تأكيد بر دعا در شب قدر

۷۱۶.الكافى ـ به نقل از فُضَيل بن يَسار ـ :وقتى شب بيست و يكم و شب بيست و سوم مى شد ، امام باقر عليه السلامشروع به دعا كردن مى كرد تا شب سپرى شود. چون شب مى گذشت ، نماز مى خواند.

۷۱۷.الإقبال ـ به نقل از حمّاد بن عثمان ـ :شب بيست و يكم ماه رمضان ، خدمت امام صادق عليه السلام وارد شدم. به من فرمود: «اى حمّاد! غسل كرده اى؟».
گفتم: آرى ، فدايت شوم.
پس ، حصيرى طلبيد. سپس فرمود: «كنار من بيا و نماز بخوان».
امام عليه السلام همواره نماز مى خواند و من نيز كنار او نماز مى خواندم ، تا آن كه از همه نمازهايمان فارغ شديم. سپس شروع كرد به دعا كردن. من نيز دعاى او را آمين مى گفتم ، تا آن كه سپيده دميد. اذان و اقامه گفت و بعضى از فرزندان نوجوان خود را صدا زد. ما پشت سرش ايستاديم و او جلو رفت و براى ما نماز صبح را به جماعت خواند.

۷۱۸.تهذيب الأحكام ـ به نقل از سماعه ـ :به من فرمود ^۱ : «در هر يك از شب هاى بيست و يكم و بيست و سوم ماه رمضان ، اگر توانستى ، صد ركعت نماز بخوان ، بجز سيزده ركعت. و در اين دو شب ، بيدار بمان تا صبح شود ، چون مستحب است در حال نماز و دعا و تضرّع باشى؛ چرا كه اميد است شب قدر ، در يكى از اين دو باشد».