۷۲۶.امام كاظم عليه السلام:قرآن را در دستت بگير و آن را بالاى سرت ببر و بگو:
«خداوندا! به حقّ اين قرآن ، و به حقّ آن كه او را با قرآن به سوى بندگانت فرستادى ، و به هر آيه اى كه در قرآن است و به حقّ هر مؤمنى كه او را در قرآن ستوده اى و به حقّ او بر تو ـ كه هيچ كس به حقّ او داناتر از تو نيست ، اى سرورم ، اى سرورم ، اى سرورم! خداوندا ، خداوندا ، خداوندا! (ده بار) ـ و به حقّ محمّد (ده بار) و به حقّ هر امام (ده بار) » و امامان را مى شمارى تا به امام زمانت برسى.
به يقين ، از جاى خود بر نمى خيزى ، مگر آن كه حاجتت برآيد و كارت برايت آسان شود.
3 / 4
زيارت امام حسين
۷۲۷.امام صادق عليه السلام:هر گاه شب قدر شود ـ كه در آن ، هر كار حكمت آميزى فيصله مى يابد ـ ، آن شب ، منادى از دل عرش بانگ بر مى آورد كه: «خداوند ، هر كس را امشب به زيارت قبر حسين عليه السلام آمد ، آمرزيد».
۷۲۸.الإقبال ـ به نقل از زيد بن اُسامه ، از امام صادق عليه السلام درباره آيه« هر كار حكمت آميزى فيصله داده مى شود»ـ :آن ، شب قدر است. در آن شب ، كار سال (از: حج و عمره يا روزى يا اَجَل ، يا هر كارى و مسافرتى يا ازدواج و يا تولّدى ، تا چيزهاى ديگرى كه آدمى زاد در بقيّه سال به آن برمى خورد از آن شب تا مثل آن شب از سال آينده) ، مقدّر مى شود.
شب قدر ، در دهه آخر ماه رمضان است. پس هر كس آن را درك كند و كنار قبر امام حسين عليه السلام باشد و نزد قبر او دو ركعت يا هر چه توانست ، نماز بخواند و از خداوندْ بهشت بطلبد و از آتش به او پناه ببرد ، خداوندْ آنچه را خواسته ، به او مى دهد و از هر چه پناه جسته ، پناهش مى دهد.
همچنين اگر از خدا بخواهد كه از چيزى [نعمتى] كه در آن شب ، پراكنده و مقدّر كرده است ، به او بدهد و او را از شرّ آنچه در آن شب ، حتمى ساخته ، نگاه بدارد ، يا خدا را بخواند و از او چيزى را كه گناه در آن نيست ، بخواهد ، اميد دارم خواسته اش را بدهند و از خطرها و بدى ها نگاهش بدارند و شفاعت او درباره ده نفر از خانواده اش كه همگى مستحقّ عذاب اند ، پذيرفته شود. خداوند به سوى سائل درگاهش و بنده اش ، نسبت به خير ، پرشتاب تر است.
