۷۵۵.الإقبال ـ به نقل از محمّد بن عيسى بن عبيد ، با سند خويش از معصومان عليهم السلامـ : در شب بيست و سوم ماه رمضان ، ايستاده ، نشسته و در هر حال و در همه ماه و هر گونه كه بتوانى و هر وقت از عمر خويش كه پيش آمد ، پس از ستايش خداوند و درود بر پيامبر صلى الله عليه و آله و خاندان او ، اين دعا را مكرّر بخوان :
«خداوندا! در اين ساعت و در هر ساعت ، براى ولىّ خودت ، قيام كننده به فرمانت ، [ حضرت] حجّت ، محمّد بن حسن مهدى ـ كه برترين درود و سلام بر او و پدرانش باد ـ سرپرست و نگهبان و پيشوا و ياور و راهنما و پشتيبان باش ، تا آن كه او را با اطاعت و رغبت ، ساكن زمين خودت گردانى و او را در روى زمين به درازا و پهنا بهره مند سازى و او و نسل او را از امامانِ ارث برنده (ميراث دار زمين) گردانى!
خداوندا! او را يارى كن و با او مدد برسان و يارى خود را براى او و به دست او ، و پيروزى را برابر او قرار بده و كار را به جز او بر مگردان!
خداوندا! به سبب او ، دين خودت و سنّت پيامبرت را آشكار و چيره گردان ، تا آن كه از بيم هيچ يك از مردم ، چيزى از حق را پوشيده ندارد.
خداوندا! من به پيشگاه تو مشتاقم ، درباره دولت كريمى كه با آن اسلام و مسلمانان را عزّت بخشى و نفاق و منافقان را خوار سازى و در آن دولت ، ما را از دعوتگران به فرمان بُردارى ات و پيشوايان به راهت ، قرار دهى. به ما در دنيا نيكى ، و در آخرت ، نيكى عطا كن و ما را از عذاب آتش ، نگه دار و خير دو سرا را براى ما فراهم آور و از سوى ما ، هر چه را در دنيا و آخرت دوست دارى ، ادا كن و بهترين برگزيده ها را با رحمت و احسانت همراه با عافيت براى ما در آن قرار بده ـ آمين ، اى پروردگار جهانيان! ـ و از احسان و دست پر كَرَم خويش بر ما بيفزاى؛ چرا كه هر بخشنده اى از فرمان روايى اش كاسته مى شود ، امّا بخشش تو فرمان روايى ات را مى افزايد!».