امام علی علیه السلام

اللّهُمَّ إنَّكَ تَعلَمُ أنَّهُ لَم يَكُنِ الَّذي كانَ مِنّا مُنافَسَةً في سُلطانٍ ، ولَا التِماسَ شَيءٍ مِن فُضولِ الحُطامِ ، ولكِن لِنَرُدَّ المَعالِمَ مِن دينِكَ، ونُظهِرَ الإِصلاحَ في بِلادِكَ، فَيَأمَنَ المَظلومونَ مِن عِبادِكَ ، وتُقامَ المُعَطَّلَةُ مِن حُدودِكَ .

بار خدايا ! تو مى‌‏دانى كه آنچه از ما سر زد، از سرِ قدرت‏‌طلبى، يا به دست آوردن چيزى از متاع بى‌‏ارزش دنيا نبود؛ بلكه براى اين بود كه نشانه‌‏هاى دينت را بازگردانيم و در شهرهايت، آبادانى پديدار سازيم تا بندگان ستم‏ديده‌‏ات در امنيّت باشند و احكام بر زمين مانده‌‏ات بر پا شوند.

نهج البلاغة: الخطبة 131

>معارف حدیث>تحلیل‌ها و نکته‌ها>تاریخ و سیره>اهل بیت(ع)>امام حسین(ع) و محرم>امام حسین(ع)

تعداد بازدید : 21477

تحلیلی در باره ارزیابی سفر امام حسین علیه السلام به عراق و نهضت کوفه - صفحه 11

خراسان ، كوچ داد . ^۱
همچنين فرزندش ابن زياد ، علاوه بر كشتار گسترده مبارزان ، بنا به نقلى ، حدود دوازده هزار نفر از شيعيان كوفه را زندانى كرد . ^۲
حَجّاج بن يوسف ثقفى نيز در طول بيست سال حكومت خود در عراق ، بر پايه برخى از گزارش ها ، يكصد و بيست هزار نفر را كُشت ^۳ و در زندان هاى او، پنجاه هزار مرد و سى هزار زن ـ كه شانزده هزار نفر آنها مجرّد بودند ـ مُردند! ^۴
هر چند اين اعداد ، اغراق آميز به نظر مى رسد، ولى در قساوت و بى رحمى اين حاكم ستمگر و كثرت كسانى كه به دست او كشته شدند ، ترديدى وجود ندارد .
همچنين نهضت توّابين به رهبرى مختار ، پس از واقعه كربلا ، ^۵ شورش عبد الرحمان بن اشعث در سال هاى 82 و 83 هجرى ^۶ و قيام زيد بن على عليه السلام در سال 122 ، ^۷ دلايل روشن ديگرى بر نفرت عميق بخش قابل توجّهى از مردم كوفه از حكومت اُمَوى است .
در دوران امامت امام حسين عليه السلام ، مفاسد اخلاقى و عملى آشكار يزيد ـ كه خود را خليفه مسلمانان مى دانست ـ ، نفرت طبيعى مردم كوفه نسبت به حكومت شام را دوچندان كرد . لذا با نوشتن نامه هاى پى در پى ، از امام عليه السلام دعوت كردند تا به كوفه بيايد و نهضت شكل گرفته بر ضدّ حاكمان اُمَوى را سامان دهد .