إنَّ اللّهَ عَرَضَ وَلايَتَنا عَلى أهلِ الأَمصارِ فَلَم يَقبَلها إلّا أهلُ الكوفَةِ .^۱ خداوند ، ولايت ما را بر مردم شهرها ارائه كرد ؛ ولى هيچ يك جز مردم كوفه، آن را نپذيرفتند .
روايات ديگرى نيز رسيده اند كه مؤيّد اين اند كه هواداران اهل بيت عليهم السلام در كوفه ، بيش از هر شهر ديگرى وجود داشته اند. هر چند هوادارىِ بيشتر آنها در حدّ دفاع عملى و ايثار جان نبوده است ؛ ليكن در ساير شهرها ، اهل بيت عليهم السلام ، همين مقدار طرفدار هم نداشته اند و لذا هنگامى كه ابن زياد ، كوفيان را مجبور به رفتن به سوى سرزمين كربلا و جنگ با امام عليه السلام كرد ، بسيارى از آنها ، از نيمه راه گريختند و در كربلا ، حاضر نشدند . بَلاذُرى ، در اين باره مى نويسد :
يك گروه هزارنفره [از كوفه] اعزام مى شد ؛ امّا به جهت اكراه آنان از اين كار (نبرد با حسين عليه السلام ) ، تنها سيصد يا چهارصد نفر يا كمتر از اينها به مقصد مى رسيدند . ^۲
همچنين ابن قُتَيبه مى گويد :
وقتى ابن زياد ، كسى را با جمعيّت بسيارى به جنگ با حسين عليه السلام مى فرستاد ، هنگامى كه گروه به كربلا مى رسيدند ، جز جمعيت اندكى باقى نمانده بود . آنان ، جنگ با حسين عليه السلام را ناخوشايند مى دانستند . لذا باز مى گشتند و جا مى ماندند . ^۳
شركت انبوهى از مردم كوفه در نهضت توّابين و شورش هاى پس از آن نيز گواه آن است كه بخش عظيمى از مردم كوفه ، در كربلا حاضر نبودند .