همچنين به عمرو بن لوذان مى فرمايد :
وَاللّهِ لا يَدَعونى حَتّى يَستَخرِجوا هذِهِ العَلَقَةَ مِن جَوفى .^۱به خدا سوگند ، مرا وا نمى گذارند، مگر اين كه اين خونم را از درونم بيرون بكِشند .
پاسخ ايشان به عبد اللّه بن عبّاس و ابن زبير هم شبيه همين پاسخ ها بود . در پاسخ امام عليه السلام به ابن عبّاس آمده :
لَأَن اُقتَلَ ـ وَاللّهِ ـ بِمَكانٍ كَذا ، أحَبُّ إلَىَّ مِن أن اُستَحَلَّ بِمَكَّةَ .^۲به خدا سوگند ، در فلان مكان كشته شوم ، برايم دوست داشتنى تر است از اين كه حرمت مكّه را بشكنم .
و در گزارش ديگرى آمده كه فرمود :
لَأَن اُقتَلَ خارِجاً مِنها بِشِبرَينِ أحَبُّ إلَىَّ مِن أن اُقتَلَ خارِجاً مِنها بشِبرٍ .^۳دو وجب دورتر از آن (مكّه) كشته شوم ، برايم بهتر است كه در يك وجبى آن كشته شوم .
و به ابن زبير فرمود :
لَأَن اُدفَنَ بِشاطِىِ الفُراتِ أحَبُّ إلَىَّ مِن أن اُدفَنَ بِفِناءِ الكعبة .^۴در ساحل فرات دفن شوم برايم ، دوست داشتنى تر است از اين كه در آستانه كعبه به خاك سپرده شوم .
اين سخن، بدين معناست كه: من ، چه به كوفه بروم و چه نروم ، بى ترديد، به دست عوامل يزيد، كشته مى شوم . بنا بر اين، بايد نقطه اى را براى شهادت خود انتخاب كنم