آنان را هر كجا كه باشند گرد هم مى‏آورد . احاديث اين دسته به گونه‏هاى مختلف ، سنّت الهى نصرت و يارى شدن آن امام را توسّط اصحاب خاصّ خودشان تبيين مى‏كنند. از جمله سنّت‏هاى الهى كه در اين احاديث آمده‏اند ، اين مواردند :
1. جانشينى : خداوند در آيه شريف : «وَعَدَ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا مِنْكُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِى الْأَرْضِ كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِم ؛^۱خداوند به كسانى از شما كه ايمان آورده و كارهاى شايسته كرده‏اند، وعده داده است كه حتماً آنان را در زمين ، جانشين [خود ]مى‏كند، همان گونه كه پيشينيان آنها را جانشين كرد» ، سنّت جانشينىِ (استخلاف) صالحان بر زمين را مطرح كرده است. اين سنّت الهى كه بايد در همه زمين تحقّق يابد، تنها به عصر امام مهدى عليه السلام و اصحاب ايشان قابل تطبيق است.^۲

2. جمع اصحاب: امام مهدى عليه السلام اصحاب خاصّى را در تمام مناطق خواهند داشت . از اين رو در وقت مقرّر ، خداوند ، همه آنان را در كنار ايشان جمع خواهد كرد. در احاديث متعدّدى به اين آيه : «أَيْنَ ما تَكُونُوا يَأْتِ بِكُمُ اللَّهُ جَمِيعاً إِنَّ اللَّهَ عَلى كُلِّ شَيْ‏ءٍ قَدِير ؛^۳هر كجا باشيد ، خداوند ، همه شما را مى‏آورد . خداوند بر هر كارى تواناست» استشهاد شده است . بنا بر اين ، جاى شبهه نخواهد بود كه چگونه اين افراد ، از مناطق مختلف ، به يارى امام عليه السلام مى‏شتابند.^۴

دسته دوم: احاديثى كه اوصاف اصحاب امام مهدى عليه السلام را تبيين مى‏كنند. اين احاديث، برخى از صفات موجود در موضوع آيات را بر اصحاب امام عليه السلام نيز تطبيق كرده‏اند. اين اوصاف ، عبارت اند از :

1 . قدرت: در احاديثى ، كلام لوط عليه السلام به قومش : «لَوْ أَنَّ لِى بِكُمْ قُوَّةً أَوْ ءَاوِى إِلَى‏