خير بر آنها ظاهر است ، به مهدى و اصحاب او تطبيق شده است.^۱

5. خدادوستى: برخى احاديث ، از جمله مصاديق آيه : «فَسَوْفَ يَأْتِى اللَّهُ بِقَوْمٍ يُحِبُّهُمْ وَيُحِبُّونَهُ ؛^۲به زودى ، خداوند ، مردمى را مى‏آورد كه آنان را دوست مى‏دارد وآنان نيز او را دوست مى‏دارند» را اصحاب امام مهدى عليه السلام معرّفى كرده‏اند.^۳

6. امتحان شده: برخى از احاديث، بيانگر اين مطلب‏اند كه داستان اصحاب طالوت و آزمايش‏هاى ايشان كه در آيات قرآن كريم آمده ،^۴ در باره اصحاب امام مهدى عليه السلام هم اتّفاق خواهد افتاد.^۵

دسته سوم: احاديثى ، عملكرد اصحاب امام مهدى عليه السلام را توصيف ، و نه تنها خصوصيات فردى به لحاظ شخصى اين اصحاب، بلكه صفات آنان را در مقام عمل نيز تبيين كرده‏اند. عملكردهاى اين گروه در احاديث ، عبارت‏اند از:

1. مجاهدت: در احاديث ، آيه شريف : «يُجَهِدُونَ فِى سَبِيلِ اللَّهِ ؛^۶در راه خدا جهاد مى‏كنند» بر اصحاب امام مهدى عليه السلام تطبيق شده است.^۷

2. وسيله عذاب: در برخى احاديث ، آيه : «إِحْدَى الْحُسْنَيَيْنِ ؛^۸يكى از دو نيكى» ، بر مُردن بر اطاعت امام يا درك ظهور امام و عذاب شدن دشمنان به دست اصحاب امام مهدى ،^۹ و نيز آيه شريف : «فَإِذَا جَآءَ وَعْدُ الْأَخِرَةِ ؛^۱۰و چون تهديد آخر فرا رسد» به امام