آيات :
«وَ يَقُولُونَ مَتَى‏ هَذَا الْوَعْدُ إِن كُنتُمْ صَدِقِينَ.^۱
مى‏گويند: اين وعده، كِى محقّق مى‏شود، اگر راست مى‏گوييد؟».
«أُذِنَ لِلَّذِينَ يُقَتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُواْ وَ إِنَّ اللَّهَ عَلَى‏ نَصْرِهِمْ لَقَدِيرٌ.^۲
به آنان كه جنگ بر ايشان تحميل مى‏شود، اجازه جهاد داده شد؛ زيرا به آنها ستم شده است؛ و خدا بر يارى آنها، كاملاً تواناست».
«قُلْ أَرَءَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَآؤُكُمْ غَوْرًا فَمَن يَأْتِيكُم بِمَآءٍ مَّعِينٍ .^۳
بگو: اگر آبِ در دسترس شما فرو رود، چه كسى آب گوارا برايتان مى‏آورد؟».
« وَ النَّهَارِ إِذَا تَجَلَّى‏ .^۴
و سوگند به روز، چون جلوه‏گرى آغازد».
«وَ النَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا .^۵
و سوگند به روز، آن گاه كه روشن مى‏شود».
«حَتَّى‏ إِذَا رَأَوْاْ مَا يُوعَدُونَ إِمَّا الْعَذَابَ وَ إِمَّا السَّاعَةَ .^۶
تا وقتى آنچه را وعده داده مى‏شوند، ببينند يا عذاب و يا رستاخير را».
بديهى است تنها در صورتى مى‏توان اين گونه آيات را بر خلاف ظاهر آنها ، اشاره به حكومت جهانى امام مهدى عليه السلام دانست كه حديث معتبرى بر اين معنا دلالت نمايد ؛ ليكن اسناد بسيارى از احاديثى كه مربوط به اين دسته از آيات مى‏شوند، از اعتبار لازم برخوردار نيستند . از اين رو تفسير و يا تأويل اين آيات به استناد احاديثِ