بی اعتنایی به نعمت های دیگران

الإقبال [سيّد ابن طاووس گويد] :دعاى ديگرى است كه اگر در شب اوّل ماهِ روزه خواندى ، لفظِ «امشبم» را بر «امروزم» مقدّم بدار و اگر در نخستين روز از ماه خواندى ، به همان لفظى بخوان كه در دعا آمده است. آنچه در نظر من برتر است ، اين است كه اين دعا در اوّلين روز ماه رمضان خوانده شود.

اين دعا را با سند خود به ابو محمّد هارون بن موسى تَلَّعُكبرى و با سندش بهامام صادق عليه السلام، روايت كرده ايم كه فرمود:

«چون ماه رمضان فرا رسد ، مى گويى:

... فَإِنّي أتوبُ إلَيكَ مِنهُ ومِن سَفكِ الدَّمِ ، وعُقوقِ الوالِدَينِ ، … وَالحَسَدِ وَالبَغيِ وَالدُّعاءِ إلَى الفاحِشَةِ وَالتَّمَنّي بِما فَضَّلَ اللّهُ و... . [۱]

... من به درگاهت توبه مى كنم ، از آن [ گناه] و نيز از: ريختن خون ، نافرمانى پدر و مادر ، ... و حسد ورزيدن ، ستم كردن ، دعوت به فحشا ، آرزوى داشتن آنچه خداوند [ به ديگرى] عطا كرده است و...

اشارت قرآنی:

جمله آخر اشاره اى است به آيه ۳۲ سوره نساء«وَلاَ تَتَمَنَّوْاْ مَا فَضَّلَ اللَّهُ بِهِ بَعْضَكُمْ عَلَى بَعْضٍ»، (و نعمت ها و مال و ثروتی که خدا به سبب آن برخی از شما را بر برخی برتری داده آرزو مکنید.) يعنى برترى ها و نعمت هايى كه خداوند به برخى عطا كرده است ، نبايد موجب برانگيختن آرزوهاى دور و دراز و دست نيافتنى و يا كينه و حسادت شود، اگر چه آرزوى داشتن شبيه آنها، بدون لطمه زدن به نعمت ديگران، غبطه و بى اشكال است .