را از تو مى پوشاند .

امام در اين كلام ، تصريح مى كند كه جمالِ جميل حضرت حق ـ جلّ و علا ـ حجاب ندارد . حجاب ، از ناحيه كارهاى ناشايسته است ، و اگر حجابِ زنگارهاى اعمال ناشايسته از آينه دل زدوده شود ، انسان به معرفت شهودى مى رسد .
با عنايت به اين مقدمه ، به اين نتايج مى رسيم كه :
اولاً تجليه قلب ، راه دوم براى معرفت شهودى محسوب نمى شود ؛ بلكه تخليه و پاكسازى دل از زنگارهاى كارهاى ناشايسته ، براى رسيدن به معرفت شهودى كافى است و تجليه دل ، به وسيله كارهاى شايسته ، بر قوّت اين معرفت ، خواهد افزود .
ثانيا حجابهاى معرفت خدا ، با موانع محبّت او يكى است ؛ زيرا چنان كه دانستيم ، معرفت شهودى خداوند متعال ، با محبّت او همراه است . از اين رو كسانى كه با عنصر تقوا حجاب هاى معرفت شهودى را كنار زده اند ، با كيمياى محبّت خدا رشته محبّت غير او را گسسته اند . امام باقر عليه السلام آنها را چنين توصيف مى فرمايد :

۰.... قَطَعوا مَحَبَّتَهُم بِمَحَبَّةِ رَبِّهِم ... ونَظَروا إلَى اللّهِ ـ عَزَّوجَلَّ ـ و إلى مَحَبَّتِهِ بِقُلوبِهِم .

۰.محبّت خويش را [به دنيا] براى محبّت پروردگارشان بريده اند .. . و با دل هاى خود ، به خداوند عزّوجل و محبتش نگريسته اند . ^۱