رسيدند . در بيشتر كتاب ها ، نام آنها نيامده است . البته احتمال دارد كه اين شخص ، همان عمر بن خالد صَيداوى باشد كه شرح حال او گذشت . ^۱
در الفتوح آمده است :
آن گاه ... عمرو بن خالد اَزْدى به ميدان مبارزه آمد ، در حالى كه چنين مى گفت : ^۲
امروز ـ اى نَفْس ـ ، روز رفتن به سوى [ خداى ] مهربان استبا نسيم روح و ريحان .
امروز ، به پاس احسان ، پاداش مى گيرىاز تو ، زمانى گذشته است .
آنچه در پيشگاه خداوند ، در لوح نوشته شده[ ، اين است : ]بى تابى مكن كه هر زنده اى ، فانى است .
شكيبايى ، براى در امان بودنت ، بهترين بهره است .اى گروه اَزْدىِ بنى قَحْطان !
در نبرد ، همانند شيران ، همسو و يكدست باشيد .
آن گاه ، به سوى دشمن تاخت و جنگيد تا كشته شد . رحمت خدا بر او باد !
سپس ، پسرش خالد به ميدان آمد ، در حالى كه چنين مى گفت : ^۳اى بنى قَحْطان ! در برابر مرگ ، شكيبايى پيشه كنيدتا مورد رضاى [ خداى ] مهربان باشيد ؛
همو كه صاحب عظمت و عزّت و برهان استو صاحبِ والايى و نعمت و احسان .
تا در بهشت ، مستقر شويمدر كاخ هاى خوشْ بنا .
آن گاه ، به سوى دشمن تاخت و پيوسته جنگيد تا كشته شد . رحمت خدا بر او باد ! ^۴
خوارزمى در مقتل الحسين عليه السلام ، آورده است :
سپس عمرو بن خالد اَزْدى به ميدان مبارزه آمد ، در حالى كه مى گفت : ^۵
امروز ـ اى نَفْس ـ ، روز رفتن به سوى [ خداى ] مهربان استبا نسيم روح و ريحان .
امروز ، به پاس احسان ، پاداش مى گيرىو از تو ، زمانى سپرى شده است .
آنچه در لوح در پيشگاه داور ، نگاشته شدهامروز ، با آمرزش خدا ، پاك مى شود .
بى تابى مكن كه هر زنده اى ، فانى استو شكيبايى ، براى در امان بودنت ، بهترين بهره است .