عبد الرحمان بن عبد ربّه انصاری ، که از وی با نام های : عبد الرحمان بن عبد ربّه خَزرَجی و عبد الرحمان بن عبد رب نیز یاد شده است ، از یاران پیامبر خدا صلی الله علیه و آله ،[۱]امام علی علیه السلام و امام حسین علیه السلام بوده است . در باره وی ، گفته شده : امیر مؤمنان ، او را تربیت کرد و به او ، قرآن آموخت .
یکی از سوابق درخشان آن مرد بزرگ ، این بود که وقتی امام علی علیه السلام در کوفه ، جمعی از یاران پیامبر خدا صلی الله علیه و آله را سوگند داد که هر کس سخنان ایشان را در غدیر خُم ، به گوش خود شنیده است ، بلند شود و شهادت دهد ، یکی از کسانی که از جا برخاست و در کنار دیگرانْ شهادت داد ، عبد الرحمان بود .[۲]
در جریان شوخی کردن یاران امام حسین علیه السلام با یکدیگر در آستانه شهادت نیز ، به نام وی اشاره شده است .[۳]
نام عبد الرحمان ، در زیارت های «ناحیه مقدّسه» و «رجبیه» نیامده است .
[۱]نقل مستقيم حديث غدير توسّط وى، دلالت بر صحابى بودن او مى كند .
[۲]ر . ك : دانش نامه امير المؤمنين عليه السلام ، ج ۲ ص ۳۲۲ (بخش سوم / فصل دهم / سوگند دادن هاى على عليه السلام ) .
[۳]ر . ك : ص ۷۳ (فصل يكم / استقبال از شهادت با روى باز) .