و فضايل را مبنا قرار نداده است .
نَسَب ابو الفرج اصفهانى ، به امويان مى رسد ؛ ولى خود وى ، گرايش هاى شيعى و زيدى داشته و از سوى ابن تيميّه مورد طعن قرار گرفته است ؛ امّا ذهبى ، شاگرد ابن تيميّه ، مى گويد :
حرفى در بى اعتبارىِ او سراغ ندارم ، بجز گفته ابن ابى الفوارس كه گفته : «پيش از مرگش ، روان پريش شد» . تعدادى از اديبان ، كتاب الأغانى او را ستوده اند . ^۱

11. المعجم الكبير

ابو القاسم سليمان بن احمد بن ايّوب شامى طَبَرانى (260 ـ 360 ق) ، از محدّثان بزرگ اهل سنّت و مؤلّف چند كتاب حديثىِ گسترده مانند : المعجم الكبير ، المعجم الأوسط و المعجم الصغير است . او بسيار مسافرت كرد و در طول عمر دراز خود ، فراوان حديث شنيد و نوشت . او استادان فراوانى داشت و به محدّثان بسيارى ، مانند ابو نعيم اصفهانى (مؤلّف حلية الأولياء) حديث آموخت .
طبرانى در المعجم الكبير خود ، نام ، شرح حال و روايات صحابه پيامبر صلى الله عليه و آله را بر حسب حروف الفبا آورده و در باب «الحاء» ، به نام ، شمايل ، فضايل و احاديث امام حسين عليه السلام پرداخته است . پيشگويى شهادت امام حسين عليه السلام به وسيله پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ، وقايع مرتبط با تربت حسين عليه السلام ، كشته شدگان كربلا ، ذكر قاتلان امام حسين عليه السلام ، وقايع شگفت پس از قيام و نيز بخشى از احاديث امام حسين عليه السلام به روايت امام زين العابدين عليه السلام و برخى مطالب ديگر ، همه در اين بخش آمده اند .
طبرانى در گزارش خود ، به شيوه محدّثان ، همه گزارش ها را با سلسله سند خود ، نقل مى كند . از اين رو آنها را قابل استناد و بررسى ساخته است . حجم گزارش هاى