عثمان بن زياد تُسترى نقل كرده ، خرده بگيرند . ^۱
موضوع احاديث الأمالى مختلف است ؛ امّا بيشتر ، اخلاقى و تاريخى اند و مجلس 27 تا 31 نيز گزارش هاى مربوط به مقتل امام حسين عليه السلام را در بر دارند . اين احاديث ، چندان فراوان نيستند ؛ امّا به دليل قدمت و اعتبار كتاب ، از اهمّيت خاصّى برخوردارند .

15. المستدرك على الصحيحين

ابو عبد اللّه محمّد بن عبد اللّه شافعى (321 ـ 405 ق) ، از محدّثان بزرگ و پر تأليف اهل سنّت در قرن چهارم هجرى است . او از كودكى به علم آموزى و فراگيرى حديث پرداخت و از حدود هزار استاد ، حديث شنيد و محدّثان بزرگى مانند : دارقُطْنى ، ابن ابى الفوارس ، ابو بكر بيهقى و ابو القاسم قشيرى ، از او حديث نقل كرده اند . عالمان رجال و حديث ، مانند : ابو بكر خطيب ، ابو حازم عبدويى و عبد الغافر ، او را ثقه و بزرگ عصر خود و عالم و صالح، اما متمايل به تشيّع، معرّفى كرده اند ، هر چند درست تر ، آن است كه بگوييم اين به دليل محبّت وى به اهل بيت عليهم السلام و دشمنى اش با معاويه و خاندان اُموى بوده است .
كتاب مشهور حاكم نيشابورى ، المستدرك على الصحيحين است . او كوشيد كه احاديث صحيح (با معيار صحّت در نزد بخارى و مسلم) را در كتاب خود بياورد . اين تلاش حاكم ، از سوى عالمان اهل سنّت ، قبول عام و تام نيافت ؛ امّا عالمان متعدّدى ، بخش قابل توجّهى از احاديث مستدرك را هم وزن احاديث صحيحين خوانده اند . ^۲ البته ما به شيوه معمول خود ، احاديث مستدرك را با احاديث ، اسناد و قرينه هاى