امير مؤمنان ، كنيه هاى متعدّدى داشته كه مشهورترين آنها «ابو الحسن» است .
امير مؤمنان ، كنيه هاى متعدّدى داشته كه مشهورترين آنها «ابو الحسن» است . براى امام عليه السلام كنيه هاى ديگرى مانند: ابو الحسين ، ابو السبطين ، ابو الريحانتين[۱]و ابو تراب هم ذكره شده است ؛ هر چند برخى از آنها كه شامل تعريف اصطلاحى كنيه نمى شوند .[۲]
از روايات ، چنين بر مى آيد كه كنيه «ابو تراب» ، محبوب ترين كنيه نزد امام عليه السلام بوده است و هرگاه ايشان را با آن مى خوانده اند ، شادمان مى شده است . موجبات اين محبوبيت ، چند چيز است : وى در اين واژه ، نوعى فروتنى و خاكسارى در برابر خداى سبحان مى يافت و نيز اين واژه ، يادآور ملاطفت پيامبر صلى الله عليه و آله در جنگ «ذات العشيرة» بود . در اين غزوه ، على عليه السلام در كنار عمّار ، روى خاك ها خوابيده بود و چون گَرد و غبار بر چهره او نشسته بود ، پيامبر صلى الله عليه و آله او را «ابو تراب» خواند . اينها موجب تعلّق خاطر على عليه السلام به اين كنيه بود .
[۱]ر . ك : ج ۸ ص ۴۹ (پدر دو گل من) .
[۲]كنيه در ميان عرب ها از تركيب «اَب» يا «اُمّ» با نام نخستين فرزند ، شكل مى گيرد . در حالت هاى خاصّى به جاى نام فرزند ، از صفات مشخص استفاده مى شود .