(انظر) الدنيا : باب 1232 ـ 1233.

161

لَولا مَخافَةُ الفُرقَةِ

۹۴۹.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :فنَظَرْتُ فإذا ليس لي رافِدٌ و لا ذابٌّ و لا مُساعِدٌ ، إلاّ أهلَ بيتي فضَنَنتُ بهم عنِ المَنِيّةِ ، فأغْضَيْتُ علَى القَذى ، و جَرَعْتُ رِيقي علَى الشَّجا . ^۱

۹۵۰.عنه عليه السلام :فو اللّهِ ما كانَ يُلقى في رُوعي و لا يَخطِرُ بِبالي أنّ العربَ تُزعِجُ هذا الأمرَ مِن بَعدِهِ صلى الله عليه و آله عن أهلِ بيتِهِ، و لا أنّهُم مُنَحُّوهُ عنّي مِن بَعدِه ......... حتّى رأيتُ راجِعةَ النّاسِ قد رجَعَتْ عنِ الإسلامِ يَدْعونَ إلى مَحْقِ دِينِ محمّدٍ صلى الله عليه و آله ، فخَشِيتُ إنْ لم أنصُرِ الإسلامَ و أهلَهُ أن أرى فيهِ ثَلْما أو هَدْما تكونُ المُصيبةُ بهِ علَيَّ أعظمَ ......... . ^۲

۹۵۱.عنه عليه السلام :و ايمُ اللّهِ، لولا مَخافةُ الفُرقَةِ بَيْنَ المسلمينَ ، و أن يَعودوا إلَى الكفرِ و يَعْوَرَّ الدِّينُ، لَكُنّا قد غَيّرْنا ذلكَ ما استَطَعْنا . ^۳

161

اگر ترس از تفرقه و جدايى نبود

۹۴۹.امام على عليه السلام :پس، نگريستم و ديدم كه نه مرا يارى است و نه مدافعى و نه مددكارى مگر خاندانم. از اين رو، دريغم آمد آنان را به كام مرگ سپارم . پس، چشمِ خاشاك خليده را بر هم نهادم و با استخوانى در گلو، آب دهانم را فرو بردم.

۹۵۰.امام على عليه السلام :به خدا سوگند حتى فكرش را هم نمى كردم و از انديشه ام نمى گذشت كه پس از پيامبر صلى الله عليه و آله عرب خلافت را از خاندان او بر كَنَد، يا پس از او مرا از عهده دار شدن آن باز دارد ......... تا آنكه ديدم گروهى واپس گرا از اسلام برگشته ، مردم را به نابودى دين محمّد صلى الله عليه و آله فرامى خوانند. پس، ترسيدم كه اگر اسلام و مسلمانان را يارى نكنم شاهد رخنه اى يا زير و رو شدنى در آن باشم، كه مصيبت آن بر من سخت تر ـ از محروم ماندن از خلافت ـ بود.

۹۵۱.امام على عليه السلام :سوگند به خدا اگر بيم آن نبود كه مسلمانان پراكنده شوند و به كفر بازگردند و دين صدمه ببيند، بى گمان تا آن جا كه توان داشتيم اين وضع را دگرگون مى ساختيم.

۹۴۶.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :بنا يَبدأُ البلاءُ ثُمّ بِكُم ، و بنا يَبدأُ الرَّخاءُ ثُمّ بِكُم ، و الّذي يُحْلَفُ بهِ لَيَنْتَصِرَنَّ اللّهُ بِكُم كما انْتَصرَ بالحِجارةِ . ^۱

159

عِلَّةُ الاستِبدادِ عَلى أهلِ البَيتِ عليهم السلام

۹۴۷.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :أمّا الاسْتِبدادُ علَينا بهذا المَقامِ ـ و نحنُ الأعْلَونَ نَسَبا و الأشَدُّونَ برسولِ اللّه صلى الله عليه و آله نَوْطا ـ فإنّها كانتْ أثَرةً ، شَحَّتْ علَيها نفوسُ قومٍ وسَخَتْ عنها نفوسُ آخَرِينَ ، و الحَكَمُ اللّهُ . ^۲

160

فَلسَفَةُ الحُكمِ عِندَ أهلِ البَيتِ عليهم السلام

۹۴۸.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :اللّهُمَّ إنّكَ تَعلَمُ أنَّهُ لم يَكُنِ الّذي كانَ مِنّا مُنافَسةً في سُلطانٍ ، و لا الْتِماسَ شَيءٍ مِن فُضولِ الحُطامِ ، و لكن لِنَرُدَّ المَعالِمَ مِن دِينِكَ، و نُظهِرَ الإصْلاحَ في بلادِكَ، فيأمَنَ المظلومونَ مِن عبادِكَ ، و تُقامَ المُعَطَّلةُ مِن حُدودِكَ . ^۳

۹۴۶.امام صادق عليه السلام :بلا از ما شروع مى شود، سپس از شما؛ و آسايش نيز از ما آغاز مى گردد و آنگاه از شما. قسم به آن كه به او قسم ياد مى شود، خداوند به دست شما انتقام مى گيرد، همچنان كه [در ماجراى اصحاب فيل ]با سنگ ريزه ها انتقام گرفت.

159

علّت غصب حقّ اهل بيت عليهم السلام

۹۴۷.امام على عليه السلام :علت آن كه اين مقام (خلافت) را از ما غصب كردند ـ با آن كه نسب ما برتر و پيوند خويشى ما با پيامبر صلى الله عليه و آله استوارتر است ـ اين بود كه گروهى آزمندانه به آن چسبيدند و گروهى ديگر (اهل بيت) سخاوتمندانه از آن چشم پوشيدند. و داور [ميان ما و ايشان ]خداست.

160

فلسفه حكومت از نگاه اهل بيت عليهم السلام

۹۴۸.امام على عليه السلام :بار خدايا! تو مى دانى كه آنچه از ما سر زد، نه از سر رغبت به كسب قدرت بود و نه براى به دست آوردن چيزى از متاع دنيا؛ بلكه مى خواستيم نشانه هاى دين تو را [به جايگاهشان ]بازگردانيم و اصلاح و آبادانى را در سرزمينهاى تو پديدار سازيم، تا بندگان ستمديده ات امنيت و آسودگى يابند و حدود و احكامِ تعطيل شده ات دوباره بر پا شود.