۱۱۸۲.كنز العمّال :وفَدَ المِقْدامُ بنُ مَعْدِيكَرِب و عَمرو بنُ الأسودِ إلى قِنِّسْرِينَ، فقالَ معاويةُ للمِقْدامِ : أ عَلِمْتَ أنّ الحسنَ بنَ عليٍّ تُوفّي ؟ فاسْتَرجَعَ المِقدامُ ، فقالَ لَه معاويةُ : أ تَراها مُصيبةً ؟! قال : و لِمَ لا أراها مُصيبةً و قد وضَعَهُ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله في حِجْرِهِ فقالَ : هذا مِنّي ؟! ^۱

206

حُبُّ الإمامِ الحَسَنِ عليه السلام

۱۱۸۳.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آلهـ مُشِيرا إلى الحَسَنِ عليه السلام ـ: مَن أحبَّني فَلْيُحِبَّ هذا . ^۲

۱۱۸۴.عنه صلى الله عليه و آلهـ أيضا ـ: اللّهُمَّ إنّي اُحِبُّهُ فأحِبَّهُ ، و أحِبَّ مَن يُحِبُّهُ . ^۳

207

فَضائِلُهُ عليه السلام

۱۱۸۵.الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام :إنَّ الحَسَنَ بنَ عَليِّ بنِ أبي طالِبٍ عليه السلام كانَ أعبَدَ الناسِ في زَمانِهِ وَ أزهَدَهُم وَ أفضَلَهم، وَ كانَ إذا حَجَّ حجَّ ماشيا وَ رُبَّما مَشى حافيا ، وَ كانَ إذا ذُكِرَ المَوتُ بَكى ، وَ إذا ذُكِرَ القَبرُ بَكى ، وَ إذا ذُكِرَ البَعثُ وَ النُشورُ بَكى ، وَ إذا ذُكِرَ المَمَرُّ عَلى الصِّراطِ بَكى ، وَ إذا ذُكِرَ العَرضُ عَلى اللّهِ تَعالى ذِكرُه شَهِقَ شَهقَةً يُغشى عَلَيهِ مِنها ، وَ كانَ إذا قامَ في صَلاتِهِ تَرتَعِدُ فَرائِصُهُ بَينَ يَدي رَبِّهِ عزّ و جلّ ، وَ كانَ إذا ذُكِرَ الجَنَّةُ وَ النارُ اضطَرَبَ اضطِرابَ السَّليمِ وَ سأل اللّهَ تعالى الجَنَّةَ وَ تَعوذُ بِهِ مِنَ النَّارِ . ^۴

۱۱۸۲.كنز العمّال:مقدام بن معديكرب و عمرو بن اسود به قِنّسرين رفتند. معاويه به مقدام گفت: خبر دارى كه حسن بن على وفات يافته است؟ مقدام آيه «إنّا للّه و إنّا إليه راجعون» گفت. معاويه به او گفت: آيا اين را مصيبت مى دانى؟! مقدام پاسخ داد: چگونه مصيبت ندانم، حال آن كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله او را بر زانوى خود نشاند و فرمود: اين از من است .

206

دوست داشتن امام حسن عليه السلام

۱۱۸۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ با اشاره به حسن عليه السلام ـفرمود : هر كه مرا دوست دارد، بايد اين را دوست داشته باشد.

۱۱۸۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آلهـ نيز با اشاره به حسن عليه السلام ـفرمود : خدايا! من او را دوست دارم، تو نيز دوستش بدار و دوستدارانش را هم دوست بدار.

207

فضائل امام حسن عليه السلام

۱۱۸۵.امام زين العابدين عليه السلام :حسن بن على بن ابى طالب عليهما السلام عابدترين و زاهدترين و با فضيلت ترين مردم روزگار خود بود . هرگاه حج مى رفت پياده و گاه با پاى برهنه مى رفت ؛ هرگاه سخن از مرگ به ميان مى آمد مى گريست ؛ هرگاه سخن از قبر به ميان مى آمد مى گريست ؛ هرگاه سخن از قيامت و رستاخيز به ميان مى آمد مى گريست ؛ هرگاه از گذشتن بر صراط ياد مى شد مى گريست ؛ هرگاه از حاضر شدن در دادگاه عدل الهى سخن به ميان مى آمد ، چنان صيحه اى مى زد كه بر اثر آن از هوش مى رفت ؛ هرگاه به نماز مى ايستاد بدنش در پيشگاه پروردگارش عزّ و جلّ ، مى لرزيد ؛ هرگاه از بهشت و دوزخ سخن به ميان مى آمد ، مانند مار گزيده به خود مى پيچيد و بهشت را از خداوند مسئلت مى كرد و از آتش دوزخ به او پناه مى برد.

204

النَّصُّ عَلى إمامَتِهِ

۱۱۷۹.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :إنّ أميرَ المؤمنينَ صلواتُ اللّهِ علَيه لمّا حَضرَهُ الّذي حَضرَهُ قالَ لابنهِ الحسنِ : اُدْنُ منّي حتّى اُسِرَّ إليكَ ما أسرَّ رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله إليَّ ، و أئتَمِنَكَ على ما ائتَمنَني علَيهِ ، فَفعَلَ . ^۱

۱۱۸۰.الكافي عن سُليمَ بنِ قَيسٍ :شَهِدتُ وَصيّةَ أميرِ المؤمنينَ عليه السلام حينَ أوصى إلَى ابنهِ الحسنِ عليه السلام و أشهَدَ على وصيّتِه الحسينَ عليه السلام و محمّدا و جميعَ وُلدِهِ و رؤساءَ شيعتهِ و أهلَ بيتهِ ، ثُمّ دفَعَ إليهِ الكِتابَ و السِّلاحَ . ^۲

(انظر) الكافي : 1 / 297 باب الإشارة و النصّ على الحسن بن عليّ عليهما السلام ،
بحار الأنوار : 43 / 322 باب 14.

205

حَسَنٌ مِنِّي و أنا مِنهُ

۱۱۸۱.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :حسنٌ مِنّي و أنا مِنهُ ، أحَبَّ اللّهُ مَنْ أحبَّهُ ، الحسنُ و الحسينُ سِبْطانِ مِن الأسْباطِ . ^۳

204

تصريح به امامت آن بزرگوار

۱۱۷۹.امام باقر عليه السلام :چون وفات امير المؤمنين صلوات اللّه عليه فرا رسيد، به فرزندش حسن فرمود: نزديك من آى تا رازى را كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به من گفت به تو بگويم و آنچه را به من امانت سپرد به تو بسپارم. سپس، اين كار را كرد.

۱۱۸۰.الكافىـ به نقل از سليم بن قيس ـ: زمانى كه امير المؤمنين عليه السلام به فرزند خود حسن عليه السلام وصيّت مى كرد، من حاضر بودم. او حسين عليه السلام و محمّد [بن حنفيه] و همه فرزندان خود و سرانِ شيعيانش، و خانواده خويش را بر وصيّتش گواه گرفت، آن گاه كتاب و سلاح را به او تحويل داد.

205

حسن از من است و من از اويم

۱۱۸۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :حسن از من است و من از اويم. هر كه او را دوست بدارد خداوند دوستش دارد. حسن و حسين دو سبط از اسباط هستند.