۱۳۴۹.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ في قولِه تعالى :« و لَهُ أسْلَمَ مَن في السَّماواتِ و الأرضِ طَوْعا و كَرْها »^۱ـ: إذا قامَ القائمُ عليه السلام لا يَبقى أرضٌ إلاّ نُودِيَ فيها بشهادةِ أنْ لا إله إلاّ اللّهُ و أنّ محمّدا رسولُ اللّهِ . ^۲

263

بَعدَ القائِمِ عليه السلام

۱۳۵۰.الإمامُ عليٌّ عليه السلامـ و قد سألَهُ عبدُ اللّهِ بنُ الحارثِ : أخبِرْني بما يكونُ مِن الأحْداثِ بعدَ قائمِكُم ـ: يا بنَ الحارثِ ، ذلكَ شيءٌ ذِكْرُهُ مَوكولٌ إليهِ ، و إنَّ رسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله عَهِدَ إليَّ أن لا اُخْبِرَ بهِ إلاّ الحسنَ و الحُسينَ . ^۳

۱۳۴۹.امام صادق عليه السلامـ درباره آيه «و هر آن كه در آسمانها و زمين است، خواسته يا ناخواسته، تسليم شد» ـفرمود : زمانى كه قائم عليه السلام قيام كند سرزمينى باقى نمى ماند كه در آن نداى «لا إله إلاّ اللّه و محمّد رسول اللّه » بلند نشود.

263

پس از قائم عليه السلام

۱۳۵۰.امام على عليه السلامـ آنگاه كه عبد اللّه بن حارث از ايشان پرسيد: از رخدادهاى پس از قائم خودتان به من خبر دهيد؟ ـفرمود : اى پسر حارث! سخن گفتن از اين موضوع، به خود او وا گذار شده است و پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به من سفارش فرمود كه در اين باره به كسى، جز حسن و حسين، چيزى نگويم.

۱۳۴۵.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :لَو قَد قَامَ قائمُنا لأَنْزَلَتِ السَّماءُ قَطْرَها، و لأخْرَجَتِ الأرضُ نَباتَها ، و لَذَهَبتِ الشَّحْناءُ مِن قلوبِ العِبادِ ، و اصْطَلَحَتِ السِّباعُ و البَهائمُ ، حتّى تَمشيَ المرأةُ بينَ العِراقِ إلى الشّامِ لا تَضَعُ قَدَمَيْها إلاّ علَى النَّباتِ ، و على رأسِها زِينَتُها (زِنْبيلُها) لا يَهِيجُها سَبُعٌ و لا تَخافُهُ . ^۱

۱۳۴۶.عنه عليه السلام :يَعْطِفُ الهَوى علَى الهُدى إذا عَطَفوا الهُدى علَى الهَوى ، و يَعْطِفُ الرّأْيَ علَى القرآنِ إذا عَطَفوا القرآنَ علَى الرّأْي ......... تُخرِجُ لَهُ الأرضُ أفالِيذَ كَبِدِها ، و تُلْقي إلَيهِ سِلْما مَقالِيدَها ، فَيُريكُمْ كيفَ عَدْلُ السِّيرةِ ، و يُحْيي مَيّتَ الكِتابِ و السُّنَّةِ . ^۲

۱۳۴۷.الإمامُ زينُ العابدينَ عليه السلام :إذا قامَ قائمُنا أذْهَبَ اللّهُ عن شِيعتِنا العاهَةَ ، و جَعلَ قلوبَهُم كَزُبَرِ الحديدِ ، و جَعلَ قُوّةَ الرّجُلِ مِنهُم قُوّةَ أربَعينَ رجُلاً ، و يكونونَ حُكّامَ الأرضِ و سَنامَها . ^۳

۱۳۴۸.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :إذا قامَ القائمُ عَرَضَ الإيمانَ على كلِّ ناصِبٍ ، فإنْ دَخلَ فيهِ بِحَقيقةٍ و إلاّ ضَربَ عُنُقَهُ أو يُؤدّيَ الجِزْيةَ كما يُؤدّيها اليومَ أهلُ الذِّمّةِ ، و يَشُدُّ على وَسَطِهِ الهِمْيانَ ، و يُخرِجُهُم مِن الأمْصارِ إلَى السَّوادِ . ^۴

۱۳۴۵.امام على عليه السلام :اگر قائم ما قيام كند، آسمان بركت هاى خود را فرو مى ريزد و زمين گياهانش را مى روياند و كينه و دشمنى از دلهاى بندگان رخت برمى بندد و درندگان و چرندگان با هم مى سازند، تا آنجا كه زنِ زيور (/زنبيل) به سر، عراق را تا شام مى پيمايد و جز بر سبزه ها گام نمى نهد و هيچ درنده اى آشفته و هراسانش نمى كند.

۱۳۴۶.امام على عليه السلام :خواسته ها را پيرو هدايت مى نمايد پس از آن كه هدايت را پيرو خواسته ها كردند و رأى را تابع قرآن مى كند پس از آن كه قرآن را تابع رأى خود كردند ......... زمين ، پاره هاى جگر خود (گنجينه هايش) را براى او برون مى اندازد و كليدهاى خويش را تسليم او مى كند. پس، او روش عادلانه را به شما نشان مى دهد و كالبد بى جان كتاب و سنّت را جان [دوباره ]مى بخشد.

۱۳۴۷.امام زين العابدين عليه السلام :زمانى كه قائم ما قيام كند، خداوند آفت را از شيعيان ما مى زدايد و دلهاى آنان را چون پاره هاى آهن [سخت و تزلزل ناپذير] مى كند و هر مرد آنان را قدرت چهل مرد مى دهد. آنان فرمانروا و سالار جهان خواهند بود.

۱۳۴۸.امام باقر عليه السلام :زمانى كه قائم قيام كند ايمان را بر هر دشمن كينه توزى عرضه مى كند، اگر از جان و دل ايمان نياورد گردنش زده مى شود يا همچون ذمّيان امروز جزيه مى پردازد و به كمر او زنّار مى بندد و آنان را از شهرها به دشت ها مى فرستد.