۱۳۶۳.عنه صلى الله عليه و آله :لا يُقْبَلُ إيمانٌ بلا عملٍ ، و لا عملٌ بلا إيمانٍ . ^۱

۱۳۶۴.عنه صلى الله عليه و آله :الإيمانُ قَولٌ و عملٌ ، يَزيدُ و يَنقُصُ . ^۲

۱۳۶۵.عنه صلى الله عليه و آله :ليسَ الإيمانُ بالتَّحَلّي و لا بالتَّمَنّي ، و لكنَّ الإيمانَ ما خَلَصَ في القلبِ و صَدّقَهُ الأعمالُ . ^۳

۱۳۶۶.عنه صلى الله عليه و آله :الإيمانُ مَعرِفةٌ بالقلبِ ، و قَولٌ باللِّسانِ ، و عَملٌ بالأرْكانِ . ^۴

۱۳۶۷.عنه صلى الله عليه و آله :الإيمانُ قَولٌ مَقُولٌ ، و عَملٌ مَعمولٌ ، و عِرْفانُ العُقولِ . ^۵

۱۳۶۸.عنه صلى الله عليه و آله :الإيمانُ بالقلبِ و اللِّسانِ ، و الهِجرَةُ بالنَّفْسِ و المالِ . ^۶

۱۳۶۹.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :الإيمانُ قَولٌ باللِّسانِ ، و عَملٌ بالأركانِ . ^۷

۱۳۷۰.عنه عليه السلام :لو كانَ الإيمانُ كلاما لم يَنْزِلْ فيهِ صَومٌ و لا صلاةٌ و لا حلالٌ و لا حرامٌ . ^۸

۱۳۶۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :ايمان بى عمل و عمل بى ايمان، پذيرفته نمى شود.

۱۳۶۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :ايمان، گفتار است و كردار؛ كاستى و فزونى مى پذيرد.

۱۳۶۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :ايمان نه به ظاهر است و نه به آرزو، بلكه ايمان آن است كه در دل خالص باشد و عمل آن را تصديق كند.

۱۳۶۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :ايمان، شناخت با دل است و گفتن با زبان و عمل با اركان.

۱۳۶۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :ايمان، گفتارى است كه بر زبان رانده شود و عملى است كه صورت پذيرد و شناخت پيدا كردن خردهاست.

۱۳۶۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :ايمان، با دل و زبان است و هجرت، با مال و جان.

۱۳۶۹.امام على عليه السلام :ايمان اظهار به زبان است و عمل با اركان.

۱۳۷۰.امام على عليه السلام :اگر ايمان تنها گفتار بود، روزه و نماز و حلال و حرام نازل نمى شد.

۱۳۵۸.عنه عليه السلام :إنّ الإيمانَ ما وَقَرَ في القلوبِ ، و الإسلامَ ما علَيهِ المَناكِحُ و المَوارِيثُ و حَقْنُ الدِّماءِ . ^۱

۱۳۵۹.عنه عليه السلام :دِينُ اللّهِ اسمُهُ الإسلامُ ، و هو دِينُ اللّهِ قبلَ أنْ تَكونوا حيثُ كُنتُم ، و بَعدَ أنْ تكونوا ، فمَن أقَرَّ بدينِ اللّهِ فهُو مسلِمٌ ، و مَن عَمِلَ بما أمرَ اللّهُ عزّ و جلّ بهِ فهُو مؤمنٌ . ^۲

(انظر) بحار الأنوار : 68 / 225 باب 24 ، كنز العمّال : 1 / 23 .

266

أصلُ الإيمانِ

۱۳۶۰.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :الإيمانُ شَجَرَةٌ ، أصلُها اليقينُ ، و فَرْعُها التُّقى ، و نورُها الحَياءُ ، و ثَمَرُها السَّخاءُ . ^۳

۱۳۶۱.عنه عليه السلام :أصلُ الإيمانِ حُسْنُ التَّسليمِ لأمرِ اللّهِ . ^۴

(انظر) الدِّين : باب 1298 .

267

تَآصُرُ الإيمانِ وَ العَمَلِ

۱۳۶۲.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله:الإيمانُ و العملُ أخَوانِ شَريكانِ في قَرَنٍ ، لا يَقْبلُ اللّهُ أحدَهُما إلاّ بصاحبِهِ . ^۵

۱۳۵۸.امام صادق عليه السلام :ايمان آن چيزى است كه در دلها جاى گيرد، و اسلام آن چيزى است كه ازدواج و ارث بردن و احترام جان بر آن بنا مى شود.

۱۳۵۹.امام صادق عليه السلام :دين خدا، نامش اسلام است و پيش از آن كه شما به وجود آييد ـ هر جا كه بوده ايد ـ و پس از پديد آمدنتان، اسلام دين خدا بوده و هست. پس هر كه به دين خدا اقرار كند «مسلمان» است و هر كه به دستورهاى خداوند عزّ و جلّ عمل كند «مؤمن» است.

266

ريشه ايمان

۱۳۶۰.امام على عليه السلام :ايمان، درختى است كه ريشه اش يقين است، شاخه اش پرهيزگارى، شكوفه اش حيا و ميوه اش بخشندگى.

۱۳۶۱.امام على عليه السلام :ريشه ايمان، تسليم نيكو در برابر فرمان خداست.

267

پيوند ايمان و عمل

۱۳۶۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :ايمان و عمل دو برادر بسته به يك ريسمانند كه خداوند يكى را بدون ديگرى نمى پذيرد.