۱۶۰۱.عنه عليه السلام :إنَّ اللّه عزّ و جلّ لَم يَبْعثْ نَبيّا إلاّ بصِدقِ الحديثِ و أداءِ الأمانةِ إلَى البَرِّ و الفاجرِ ^۱ .

۱۶۰۲.عنه عليه السلام :اتَّقوا اللّهَ ، و أدُّوا الأماناتِ إلَى الأبْيَضِ و الأسْوَدِ ، و إنْ كانَ حَرورِيّا أو كانَ شامِيّا ^۲ .

(انظر) وسائل الشيعة : 13 / 221 باب 2 .

305

لا إيمانَ لِمَن لا أمانَةَ لَهُ

۱۶۰۳.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله:لا إيمانَ لِمَن لا أمانةَ لَهُ ^۳ .

۱۶۰۴.عنه صلى الله عليه و آله :مَن خانَ أمانةً في الدُّنيا و لم يَرُدَّها إلى أهلِها ثُمّ أدرَكَهُ الموتُ ماتَ على غيرِ مِلّتي ، و يلقَى اللّهَ و هُو علَيهِ غَضْبانُ ^۴ .

۱۶۰۵.عنه صلى الله عليه و آله :لَيس مِنّا مَن يُحَقِّرُ الأمانةَ حتّى يَسْتَهلِكَها إذا اسْتُودِعَها ^۵ .

۱۶۰۶.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :مَن لا أمانةَ لَهُ لا إيمانَ لَهُ ^۶ .

۱۶۰۱.امام صادق عليه السلام :خداوند عزّ و جلّ هيچ پيامبرى برنينگيخت، مگر با راستگويى و برگرداندن امانت به نيكوكار و بدكار.

۱۶۰۲.امام صادق عليه السلام :از خدا بترسيد و امانتها را به سياه پوست و سفيد پوست برگردانيد، اگر چه [صاحبش ]از خوارج يا از ياران معاويه باشد.

305

ايمان ندارد كسى كه امانتدار نيست

۱۶۰۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :ايمان ندارد كسى كه امانتدار نيست.

۱۶۰۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :كسى كه در دنيا به امانتى خيانت كند و آن را به صاحبش برنگرداند و مرگش در رسد، بر غير دين من مرده است و با خدا ديدار مى كند در حالى كه بر او خشمگين است.

۱۶۰۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :از ما نيست آن كه امانت را بى اهمّيت شمارد و بدين سبب امانتى را كه به او سپرده شده است ضايع گرداند.

۱۶۰۶.امام على عليه السلام :كسى كه امانتدار نيست، ايمان ندارد.

۱۵۹۴.عنه صلى الله عليه و آله :لا تَخُن مَن خانَكَ فَتكونَ مِثلَهُ ^۱ .

۱۵۹۵.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :اُقسِمُ لَسَمِعتُ رسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله يقولُ لي قبلَ وفاتِه بساعةٍ ، مِرارا ثَلاثا : يا أبا الحسنِ ، أدِّ الأمانةَ إلَى البَرِّ و الفاجرِ فيما قَلَّ و جَلَّ ، حتّى في الخَيطِ و المِخْيَطِ ^۲ .

۱۵۹۶.عنه عليه السلام :لا تَخُنْ مَنِ ائْتَمَنكَ و إنْ خانَكَ ، و لا تُذِعْ سِرَّهُ و إنْ أذاعَ سِرَّكَ ^۳ .

۱۵۹۷.عنه عليه السلام :أدُّوا الأمانةَ و لَو إلى قَتَلةِ أولادِ الأنبياءِ عليهم السلام ^۴ .

۱۵۹۸.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :اتَّقوا اللّهَ ، و علَيكُم بأداءِ الأمانةِ إلى مَنِ ائْتَمَنكُم ، فلَو أنّ قاتِلَ أميرِ المؤمنينَ عليه السلام ائْتَمَنني على أمانةٍ لَأدّيْتُها إلَيهِ ^۵ .

۱۵۹۹.عنه عليه السلام :أدُّوا الأمانةَ و لو إلى قاتِلِ الحسينِ بنِ عليٍّ عليهما السلام ^۶ .

۱۶۰۰.عنه عليه السلام :إنّ ضارِبَ عليٍّ بالسّيفِ و قاتِلَهُ لوِ ائْتَمَنَني و اسْتَنْصَحَني و اسْتَشارَني ثُمّ قَبِلتُ ذلكَ مِنهُ لَأدَّيتُ إلَيهِ الأمانةَ ^۷ .

۱۵۹۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :به كسى كه به تو خيانت كرده است خيانت مكن كه تو هم چون او خواهى بود.

۱۵۹۵.امام على عليه السلام :قسم ياد مى كنم كه پيامبر خدا ساعتى پيش از وفات خود، سه بار به من فرمود: ابا الحسن! امانت را، كم باشد يا زياد، به صاحب آن، نيك باشد يا بد، برگردان، اگر چه [آن امانت ]نخ و سوزن باشد.

۱۵۹۶.امام على عليه السلام :به كسى كه تو را امين قرار داده است خيانت مكن هر چند او به تو خيانت كرده باشد، و راز او را فاش مساز اگر چه او راز تو را فاش ساخته باشد.

۱۵۹۷.امام على عليه السلام :امانت را [به صاحبانش ]برگردانيد، هر چند قاتل فرزندان پيامبران عليهم السلام باشند.

۱۵۹۸.امام صادق عليه السلام :از خدا بترسيد و امانت را به كسى كه شما را امين دانسته است، بازگردانيد؛ زيرا حتّى اگر قاتل امير المؤمنين عليه السلام امانتى را به من بسپرد، آن را به او بر مى گردانم.

۱۵۹۹.امام صادق عليه السلام :امانت را به صاحبش برگردانيد ، اگر چه قاتل حسين بن على عليهما السلام باشد.

۱۶۰۰.امام صادق عليه السلام :اگر ضارب و قاتل على مرا امين بشمارد (چيزى به من سپارد) و از من راهنمايى و مشورت بخواهد و من امانتش را بپذيرم، آن را به او باز خواهم گرداند.