۱۶۱۵.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :لا تأمَنَنَّ مَلُولاً ۱ .
۱۶۱۶.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :لَم يَخُنْكَ الأمينُ ، و لكنِ ائْتَمَنتَ الخائنَ ۲ .
۱۶۱۷.عنه عليه السلام :مَن عَرفَ مِن عبدٍ مِن عبيدِ اللّه كِذْبا إذا حَدّثَ و خِيانةً إذا ائْتُمنَ ثُمّ ائْتَمنَهُ على أمانةِ اللّهِ كانَ حقّا علَى اللّهِ عزّ و جلّ أنْ يَبْتَلِيَهُ فيها ، ثُمّ لا يُخْلِفَ علَيهِ و لا يَأجُرَهُ ۳ .
۱۶۱۸.عنه عليه السلام :مَنِ ائْتَمنَ غيرَ مُؤتَمَنٍ فلا حُجّةَ له علَى اللّهِ ۴ .
۱۶۱۹.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :ما اُبالي ائْتَمَنْتُ خائنا أو مُضَيّعا ۵ .
۱۶۲۰.عنه عليه السلام :ليسَ لَكَ أنْ تَتّهِمَ مَنِ ائْتَمنتَهُ ، و لا تأتَمِنِ الخائنَ و قد جَرَّبتَهُ ۶ .
(انظر) وسائل الشيعة : 13 / 230 باب 6 و ص 233 باب 9 .
308
لا ضمانَ عَلَى المُؤتَمَنِ
۱۶۲۱.عنه صلى الله عليه و آله :لا ضَمانَ على مُؤتَمَنٍ ۷ .
۱۶۲۲.عنه صلى الله عليه و آله :لَيس علَى المُستَودَعِ غَيرِ المُغِلِّ ضَمانٌ ، و لا علَى المُستَعيرِ غَيرِ المُغِلِّ ضَمانٌ ۸ .
۱۶۱۵.امام على عليه السلام :رنجيده و به ستوه آمده را امين مشمار.
۱۶۱۶.امام باقر عليه السلام :انسان امين به تو خيانت نكرده بلكه تو به خائن امانت سپرده اى.
۱۶۱۷.امام باقر عليه السلام :اگر كسى دروغى از بنده اى از بندگان خدا بشنود و خيانتى از او ببيند و با اين حال، او را بر امانت خدا، امين قرار دهد، سزاوار است كه خداوند عزّ و جلّ او را درباره اين امانت [كه به خائن سپرده ]گرفتار سازد و عوض و پاداشى هم [در برابر آن امانت از دست رفته] به وى ندهد.
۱۶۱۸.امام باقر عليه السلام :كسى كه غير امين را امين و معتمد شمارد، حجّتى بر خدا ندارد.
۱۶۱۹.امام صادق عليه السلام :براى من فرقى نمى كند كه به خائن امانت بسپارم، يا به كسى كه از امانت مراقبت و نگهدارى نمى كند.
۱۶۲۰.امام صادق عليه السلام :نبايد به كسى كه امانت بدو سپرده اى بدگمان باشى، و به خيانت كارى هم كه او را آزموده اى، امانت مسپار.
308
تاوانى بر عهده امين نيست
۱۶۲۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :كسى كه امين قرار گيرد، تاوانى بر گردن او نيست.
۱۶۲۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :كسى كه وديعه اى به او سپرده مى شود چنانچه در آن خيانت نكند، تاوان به عهده اش نيست، و نيز كسى كه عاريه اى مى گيرد در صورتى كه در آن خيانت نكند، تاوانى به عهده اش نيست.
