۱۶۴۸.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :اللّهُمَّ إنّكَ آنَسُ الآنِسينَ (المُؤانِسينَ) لأوليائكَ ......... إنْ أوحَشَتْهُمُ الغُربةُ آنَسَهُم ذِكرُكَ ، و إنْ صُبَّتْ علَيهمُ المَصائبُ لَجَؤوا إلَى الاسْتِجارَةِ بكَ . ۱
۱۶۴۹.عنه عليه السلام :ثَمَرةُ الاُنسِ باللّهِ الاسْتِيحاشُ مِن النّاسِ ۲ . ۳
۱۶۵۰.عنه عليه السلام :كيفَ يأنَسُ باللّهِ مَن لا يَسْتوحِشُ مِن الخَلقِ ؟ ! ۴
۱۶۵۱.عنه عليه السلام :مَنِ انْفَردَ عنِ النّاسِ أنِسَ باللّهِ سبحانَهُ . ۵
۱۶۵۲.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :ما مِن مؤمنٍ إلاّ و قد جَعلَ اللّهُ لَهُ مِن إيمانِهِ اُنْسا يَسكُنُ إليهِ ، حتّى لو كانَ على قُلّةِ جَبلٍ لَم يَسْتَوحِشْ . ۶
۱۶۵۳.عنه عليه السلام :آهٍ آهٍ على قلوبٍ حُشِيَتْ نورا ، و إنّما كانتِ الدُّنيا عندَهُم بمنزلةِ الشُّجاعِ الأرْقَمِ و العَدوِّ الأعْجَمِ ، أنِسوا باللّهِ و اسْتَوحَشوا مِمّا به اسْتَأنسَ المُتْرَفونَ . ۷
۱۶۴۸.امام على عليه السلام :خدايا! تو با دوستان خود انيس ترينى ......... اگر غربت و تنهايى آنان را دلتنگ سازد، ياد تو همدمشان است و اگر مصيبتها بر آنان فرو ريزد، به همسايه شدن با تو پناه مى برند.
۱۶۴۹.امام على عليه السلام :ثمره انس گرفتن با خدا دورى گزيدن از مردم است. ۸
۱۶۵۰.امام على عليه السلام :چگونه با خدا انس گيرد، آن كه از مردم دورى نگزيده است ؟
۱۶۵۱.امام على عليه السلام :هر كه از مردم جدا افتد با خداوند سبحان انس مى پذيرد.
۱۶۵۲.امام صادق عليه السلام :هيچ مؤمنى نيست مگر آنكه خداوند از ايمان او انيس و دلارامى براى او قرار مى دهد، چندان كه اگر بر قلّه اى باشد احساس تنهايى نكند.
۱۶۵۳.امام صادق عليه السلام :آه آه از آن دلهايى كه لبريز از نور است. دنيا در نگاه آنان همچون مار و دشمن زبان نفهم است، همدم خدا هستند و از آنچه خوش گذرانان بدان انس مى گيرند، گريزانند.
