۷۰۶.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ عن آبائهِ عليهم السلام في حديثِ مَناهي النّبيِّ صلى الله عليه و آله ـ: و نَهَى أنْ يُنْفَخَ فِي طَعَامٍ أو شَرَابٍ . ^۱

۷۰۷.عنه عليه السلام :مَنْ غَسَلَ يَدَهُ قَبْلَ الطَّعَامِ وَ بَعْدَهُ بُورِكَ لَهُ فِي أوَّلِهِ وَ آخِرِهِ ، وَ عَاشَ مَا عَاشَ في سَعَةٍ، وَ عُوفِيَ مِنْ بَلْوىً فِي جَسَدِهِ . ^۲

۷۰۸.عنه عليه السلام :لاَ تَدَعُوا آنِيَتَكُمْ بِغَيْرِ غِطَاءٍ ؛ فإنَّ الشَّيْطَانَ إذَا لَمْ تُغَطَّ الآنِيَةُ بَزَقَ فِيها، وَ أخَذَ مِمَّا فِيهَا مَا شَاءَ . ^۳

۷۰۹.الإمامُ الكاظمُ عليه السلامـ لَمّا سُئلَ عنِ السَّفْلَةِ ـ: الّذِي يَأْكُلُ فِي الأسْوَاقِ . ^۴

۷۱۰.الاختصاص :رُويَ : أطِيلُوا الجُلُوسَ عَلى المَوائِدِ ؛ فَإنَّها أوْقَاتٌ لاَ تُحْسَبُ مِنْ أعْمارِكُمْ . ^۵

۷۰۶.امام صادق عليه السلامـ از قول پدران خود در حديث «نهى هاى پيامبر صلى الله عليه و آله » ـفرمود : پيامبر از دميدن در غذا يا آشاميدنى نهى فرمود.

۷۰۷.امام صادق عليه السلام :هر كه قبل و بعد از غذا دستهايش را بشويد، در اول و آخر آن غذا به او بركت داده مى شود و تا زنده است در نعمت به سر مى برد و از بيمارى جسمى در امان مى ماند.

۷۰۸.امام صادق عليه السلام :ظرفهاى خود را بدون در پوش نگذاريد؛ زيرا هر گاه روى ظرفها پوشيده نباشد شيطان در آنها آب دهان مى اندازد و هر چه بخواهد از آنها بر مى دارد.

۷۰۹.امام كاظم عليه السلامـ در پاسخ به سؤال درباره انسان فرومايه ـفرمود : كسى است كه در كوچه و بازار چيز مى خورد.

۷۱۰.الاختصاص :روايت شده كه : نشستن بر سر سفره را طولانى كنيد كه اين اوقات از عمر شما به حساب نمى آيد.

۷۰۳.الإمامُ الحسنُ عليه السلام :فِي المَائدةِ اثْنَتَا عَشرَةَ خَصْلَةً يَجِبُ عَلى كُلِّ مُسْلِمٍ أنْ يَعْرِفَهَا : أرْبَعٌ مِنْها فَرْضٌ ، وَ أرْبَعٌ سُنَّةٌ، و أرْبَعٌ تأدِيبٌ.
فَأمَّا الفَرْضُ : فَالمَعْرِفَةُ ، وَ الرِّضَا ، وَ التَّسْمِيَةُ ، وَ الشُّكْرُ .
وَ أمَّا السُّنَّةُ : فَالوُضُوءُ قَبْلَ الطَّعَامِ ، و الجُلُوسُ عَلَى الجَانِبِ الأيْسَرِ ، و الأكْلُ بِثَلاثِ أصَابِعَ ، وَ لَعْقُ الأصَابِعِ.
وَ أمّا التَّأدِيبُ : فَالأكْلُ مِمَّا يَلِيكَ ، وَ تَصْغِيرُ اللُّقْمَةِ ، وَ تَجْوِيدُ المَضْغِ ، وَ قِلّةُ النّظَرِ فِي وُجُوهِ النّاسِ . ^۱

۷۰۴.بحار الأنوار عن نجيحٍ :رَأيتُ الحَسَنَ بنَ علِيٍّ عليهما السلام يأكُلُ و بَيْنَ يَدَيْه كَلْبٌ، كُلّمَا أكَلَ لُقمَةً طَرَحَ للكَلْبِ مِثلَهَا، فَقُلْتُ لَهُ : يَابْنَ رَسُولِ اللّهِ ، أ لاَ أرْجِمُ هذَا الكَلْبَ عَنْ طَعَامِكَ ؟ قَالَ : دَعْهُ ، إنِّي لَأسْتَحْيِي مِنَ اللّهِ عزّ و جلّ أنْ يَكُونَ ذُو رُوحٍ يَنْظُرُ فِي وَجْهِي و أنَا آكُلُ ثُمَّ لاَ اُطْعِمُهُ . ^۲

۷۰۵.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :مَنْ أرَادَ أنْ لا يضُرَّهُ طَعَامٌ ، فَلاَ يَأكُلْ طَعَاما حَتّى يَجُوعَ وَ تَنْقى مِعْدَتُهُ ، فإذا أكَلَ فَلْيُسَمِّ اللّهَ ، وَ لْيُجِدِ المَضْغَ ، وَ لْيَكُفَّ عَنِ الطَّعَامِ وَ هُوَ يَشْتَهِيهِ وَ يَحْتَاجُ إلَيْهِ . ^۳

۷۰۳.امام حسن عليه السلام :سفره دوازده رسم دارد كه هر مسلمانى بايد آنها را بداند: چهار تاى آنها لازم ، چهار تا خوب و چهار تا ادب است. آن چهار تا كه لازمند : معرفت، خشنودى، نام خدا بر زبان آوردن و شكرگزارى است. آن چهار كه خوب است: دست شستن پيش از غذا خوردن، نشستن بر طرف چپ، خوردن با سه انگشت [ و نه دو انگشت] و ليسيدن انگشتهاست. اما آن چهار كه از باب رعايت ادب است : خوردن از [غذاى ]جلوى خود، كوچك گرفتن لقمه، خوب جويدن غذا و كمتر نگريستن به صورت ديگران.

۷۰۴.بحار الأنوارـ به نقل از نجيح ـ: ديدم حسن بن على عليه السلام غذا مى خورْد و در برابرش سگى بود، هر لقمه اى كه مى خورد به همان اندازه هم جلوى سگ مى انداخت. به ايشان عرض كردم: يا بن رسول اللّه ! اين سگ را از كنار غذاى شما دور نكنم؟ فرمود: به حال خودش بگذار؛ من از خداوند عزّ و جلّ شرم مى كنم كه مشغول خوردن غذا باشم و جاندارى به صورت من نگاه كند و به او غذا ندهم.

۷۰۵.امام باقر عليه السلام :هر كه مى خواهد غذا به او زيان نرساند بايد تا گرسنه نشده و معده اش خالى نگشته غذا نخورد و هر گاه شروع به خوردن غذا كرد، نام خدا را بر زبان آورد و غذا را خوب بجود و هنوز كه اشتها دارد از خوردن دست بكشد.