۷۲۲.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :اللّهُ مَعْنَاهُ المَعْبُودُ الّذِي ألِهَ الخَلْقُ عَنْ دَرْكِ مَاهِيَّتِهِ و الإحَاطَةِ بِكَيْفِيَّتِهِ . ^۱

۷۲۳.الإمامُ الكاظمُ عليه السلامـ في معنى «اللّه » ـ: اسْتَوْلى عَلى مَا دَقَّ وَ جَلَّ . ^۲

۷۲۲.امام باقر عليه السلام :اللّه به معناى معبودى است كه خلايق در رسيدن به چيستى او و احاطه بر چگونگى اش حيرانند.

۷۲۳.امام كاظم عليه السلامـ درباره معناى اللّه ـفرمود : [آن كه ]بر هر ريز و درشتى استيلا دارد.

116

اللّهُ

الكتاب:

وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ لَيَقُولُنَّ اللّهُ» . ^۱

الحديث:

۷۱۸.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :«اللّهُ» أعظَمُ اسمٍ مِنَ أسماءِ اللّهِ عزّ و جلّ ، و هُوَ الاِسمُ الَّذي لا يَنبَغي أن يُسَمّى بِهِ غَيرُ اللّهِ ، و لَم يَتَسَمَّ بِهِ مَخلوقٌ . ^۲

۷۱۹.الإمامُ الرِّضا عليه السلام :إنَّ في تَسمِيَةِ اللّهِ عزّ و جلّ الإِقرارُ بِرُبوبِيَّتِهِ و تَوحيدِهِ . ^۳

۷۲۰.الإمامُ العسكريُّ عليه السلام :اللّهُ هُوَ الّذِي يَتَألَّهُ إلَيْهِ عِنْدَ الحَوَائِجِ وَ الشَّدائِدِ كُلُّ مَخْلُوقٍ ، عِنْدَ انْقِطَاعِ الرَّجَاءِ مِنْ كُلِّ مَنْ دُونَهُ . ^۴

117

مَعنَى اللّهُ

۷۲۱.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :اللّهُ مَعْناهُ المَعْبُودُ الّذِي يَأْلَهُ فِيْهِ الْخَلْقُ وَ يُؤْلَهُ إلَيْهِ ، وَ اللّهُ هُوَ المَسْتُورُ عَنْ دَرْكِ الأبْصَارِ ، المَحْجُوبُ عَنِ الأوْهَامِ وَ الخَطَرَاتِ . ^۵

116

اللّه

قرآن:

«و اگر از آنان بپرسى كه چه كسى آسمانها و زمين را آفريده است، بى گمان مى گويند: اللّه ».

حديث:

۷۱۸.امام على عليه السلام :اللّه بزرگترين اسم خداوند عزّ و جلّ است و آن اسمى است كه كسى را جز خداوند نبايد بدان ناميد و مخلوقى را بدان نام نهاد .

۷۱۹.امام رضا عليه السلام :در ناميدن خداوند عزّ و جلّ به اللّه ، اقرار به ربوبيت و يگانى او نهفته است .

۷۲۰.امام عسكرى عليه السلام :اللّه ، هموست كه هر آفريده اى به هنگام نيازها و سختيها و نااميدى از هر كس جز او، بدو پناه مى برد.

117

معناى «اللّه »

۷۲۱.امام على عليه السلام :اللّه به معناى معبودى است كه آفريدگان درباره او حيرانند و [نيز ]كسى كه بدو پناه برده مى شود. اللّه ، هموست كه از ديده ها پوشيده است و از وهم و خيال در پرده.