۱۱۴۹.عنه عليه السلام :إنّما مَثَلي بينَكُم كالسِّراجِ في الظُّلمَةِ ، يَستَضيءُ بها مَن وَلَجَها . ^۱

۱۱۵۰.عنه عليه السلامـ أنَّه كانَ يقولُ ـ: ما للّهِ عزّ و جلّ آيةٌ هِي أكبرُ مِنّي ، و لا للّهِ مِن نبأٍ أعْظَمُ مِنّي . ^۲

۱۱۵۱.عنه عليه السلام :ما أنكرتُ اللّه تَعالى مُنذُ عَرَفْتُه . ^۳

۱۱۵۲.عنه عليه السلام :ما شَكَكْتُ في الحقِّ مُذ اُرِيتُهُ . ^۴

۱۱۵۳.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :قُرى ء عندَ أميرِ المؤمنينَ عليه السلام « إذا زُلزلتِ الأرضُ زِلْزالها » إلى أنْ بَلَغَ قولَهُ : « و قالَ الإنسانُ مالَها* يومئذٍ تُحدِّثُ أخبارَها »^۵ قال : أنا الإنسانُ ، إيّايَ تُحدِّثُ أخبارَها . ^۶

(انظر) الدنيا : باب 1233 . الأدب : باب 70 .

۱۱۴۹.امام على عليه السلام :همانا حكايت من در ميان شما همچون چراغ در تاريكى است كه هر كس به حريم آن درآيد از نور آن روشنايى مى گيرد.

۱۱۵۰.امام على عليه السلامـ همواره ـمى فرمود : خداوند عزّ و جلّ را آيتى بزرگتر از من و «نبأ»ى «عظيم»تر از من نيست.

۱۱۵۱.امام على عليه السلام :از آن زمان كه خداوند متعال را شناختم، انكارش نكرده ام.

۱۱۵۲.امام على عليه السلام :از آن زمان كه حق به من نموده شد، در آن ترديد نكرده ام.

۱۱۵۳.امام باقر عليه السلام :در حضور امير المؤمنين سوره «زلزلت» تلاوت شد: «آن گاه كه زمين به زلزله [واپسينِ ]خود بلرزد» تا آيه «و انسان مى گويد : زمين را چه شده است؟ در چنين روزى ، زمين خبرهايش را باز مى گويد». حضرت فرمود: آن انسان منم ، زمين خبرهايش را به من مى دهد.

۱۱۴۵.عنه عليه السلامـ من خُطبةٍ لهُ في اليومِ الثّاني مِن بَيعَتِه ـ: إنّما أنا رجُلٌ مِنكُم، لي ما لَكُم، و علَيَّ ما علَيكُم . ^۱

۱۱۴۶.عنه عليه السلام :ما ضَلَلتُ و لا ضُلَّ بي ، و ما نَسِيتُ ما عُهِدَ إليّ، و إنّي لَعلى بيّنةٍ مِن ربّي بَيَّنها لِنَبيِّهِ صلى الله عليه و آله و بَيَّنها لي ، و إنّي لَعلَى الطّريقِ . ^۲

۱۱۴۷.عنه عليه السلام :لم تَكُن بَيْعَتُكُم إيّايَ فَلْتةً ، و ليس أمْري و أمْرُكُم واحدا، إنّي اُريدُكُم للّهِ، و أنتُم تُريدونَني لأنفسِكُم . أيُّها النّاسُ ، أعِينوني على أنفسِكُم ، و ايمُ اللّهِ لاُنْصِفَنَّ المظلومَ مِن ظالِمِه، و لأقودَنَّ الظّالمَ بِخِزامَتِه ، حتّى اُورِدَهُ مَنْهَلَ الحقِّ و إنْ كانَ كارِها . ^۳

۱۱۴۸.عنه عليه السلام :و اللّهِ ، لَأنْ أبِيتَ على حَسَكِ السَّعْدانِ مُسَهَّدا أو اُجَرّ في الأغْلالِ مُصَفَّدا أحَبُّ إليَّ مِن أنْ ألقَى اللّهَ و رسولَه يومَ القيامةِ ظالما ......... .
و اللّهِ ، لو اُعْطيتُ الأقالِيمَ السَّبعةَ بما تَحتَ أفلاكِها على أن أعصِيَ اللّهَ في نَمْلةٍ أسْلُبُها جُلْبَ شَعيرةٍ ما فَعَلْتُه . ^۴

۱۱۴۵.امام على عليه السلامـ در خطبه اى كه روز دوم خلافتش ايراد كرد ـفرمود : من هم، يكى از شما هستم. هر حقّى كه براى شماست، براى من نيز هست و هر وظيفه اى بر عهده شماست، بر عهده من نيز هست.

۱۱۴۶.امام على عليه السلام :گمراه نشدم و كسى را گمراه نكردم. آنچه به من سفارش شد از ياد نبردم. من از طرف پروردگار خود بيّنه اى دارم كه آن را براى پيامبرش روشن ساخت و براى من تبيين نمود. من در راه [راست ]هستم.

۱۱۴۷.امام على عليه السلام :بيعت شما با من، نا منتظره (بى انديشه) نبود، و كار من و شما يكسان نيست. من شما را براى خدا مى خواهم و شما مرا براى خودتان مى خواهيد.
اى مردم! مرا به خاطر خودتان يارى رسانيد. به خدا سوگند كه داد ستمديده را از ستمكار مى ستانم و ستمگر را به مهارى سخت مى كشانم، تا او را به آبشخور حق درآورم، هر چند خود نخواهد.

۱۱۴۸.امام على عليه السلام :به خدا سوگند اگر شب را بر روى اشتر خار تا صبح بيدار مانم و مرا در كُند و زنجيرها كت بسته بكشند خوش تر دارم از اين كه در روز رستاخيز، خدا و پيامبرش را با عنوان ستمكار ديدار كنم ......... .
به خدا سوگند اگر هفت اقليم را با آنچه زير آسمانهاى آنهاست به من دهند تا با گرفتن پوست جوى از دهان مورچه اى خدا را نافرمانى كنم چنين نخواهم كرد.