۱۳۳۴.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :إذا وَقعَ أمرُنا و جاءَ مَهديُّنا عليه السلام كانَ الرّجُلُ مِن شِيعتِنا أجرى مِن لَيْثٍ و أمضى مِن سِنانٍ ، يَطأُ عَدُوَّنا برِجْلَيهِ و يَضرِبُهُ بِكفَّيْهِ ، و ذلكَ عندَ نُزولِ رحمةِ اللّهِ و فَرَجهِ علَى العبادِ . ^۱

۱۳۳۵.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :إنّ قائمَنا إذا قامَ مَدَّ اللّهُ عزّ و جلّ لِشيعتِنا في أسْماعِهِم و أبْصارِهِم ، حتّى (لا) يكونَ بينَهُم و بينَ القائمِ بَريدٌ ، يُكلِّمُهُم فيَسْمَعونَ ، و يَنظُرُونَ إليهِ و هُو في مكانِهِ . ^۲

259

أنصارُ الإمام

۱۳۳۶.الغيبة للنعماني عن الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :معَ القائمِ عليه السلام مِن العربِ شيءٌ يَسيرٌ ، فقيلَ له: إنّ مَن يَصِفُ هذا الأمرَ مِنهُم لَكثيرٌ ! قالَ: لا بُدّ للنّاسِ مِن أنْ يُمَحَّصوا و يُمَيَّزوا و يُغَرْبَلوا ، و سَيَخرُجُ مِن الغِرْبالِ خَلْقٌ كثيرٌ . ^۳

۱۳۳۴.امام باقر عليه السلام :هرگاه دوران [حكومت ]ما فرا رسد و مهدىِ ما عليه السلام بيايد، شيعه ما از شير دليرتر و از سرْنيزه برنده تر خواهد بود. دشمنِ ما را پايمال مى كند و بر چهره اش سيلى مى زند، و اين آن هنگام است كه رحمت و گشايش خدا بر بندگانش فرود آيد .

۱۳۳۵.امام صادق عليه السلام :زمانى كه قائم ما قيام كند، خداوند عزّ و جلّ گوشها و چشمهاى شيعيان ما را چنان توانا مى كند كه ميان آنان و قائم پيكى نباشد. از همان جايى كه هست با شيعيان سخن مى گويد و آنها سخنانش را مى شنوند و او را مى بينند.

259

ياران امام

۱۳۳۶.الغيبة للنعمانى :امام صادق عليه السلام فرمود : اندكى از عربها به همراه قائم عليه السلام قيام مى كنند. عرض شد: عدّه زيادى از عربها خود را شيعه مى دانند؟! فرمود: مردم بايد پالايش شوند و سره و نا سره شان از هم جدا گردد و غربال شوند و شمار فراوانى از غربال بيرون خواهند افتاد.

۱۳۳۰.الإمامُ الكاظمُ عليه السلام :إذا رأيتَ المُشَوَّهَ الأعرابيَّ في جَحْفَلٍ جَرّارٍ فانْتَظِرْ فَرَجَكَ و لشِيعَتِكَ المؤمنينَ، فإذا انكَسَفَتِ الشّمسُ فارفَعْ بَصَرَكَ إلَى السَّماءِ و انظُرْ ما فَعلَ اللّهُ عزّ و جلّ بالمُجرِمينَ . ^۱

۱۳۳۱.الإمامُ المهديُّ عليه السلام و قد سألَه عليُّ بنُ مهزيارَ :يا سيّدي ، متى يكونُ هذا الأمرُ ؟ ـ إذا حِيلَ بينَكُم و بينَ سبيلِ الكعبةِ . ^۲

۱۳۳۲.عنه عليه السلامـ في التّوقيعِ إلى السَّمُريِّ ـ: اسْمَعْ ، أعْظَمَ اللّهُ أجرَ إخوانِكَ فيكَ ، فإنَّك مَيّتٌ ما بينَكَ و بينَ ستّةِ أيّامٍ ، فاجمَعْ أمرَكَ و لا تُوصِ إلى أحدٍ يقومُ مَقامَكَ بعدَ وفاتِكَ ، فقد وَقعَتِ الغَيبةُ التّامّةُ ، فلا ظُهورَ إلاّ بعدَ إذْنِ اللّهِ تعالى ذِكرُهُ، و ذلكَ بعدَ طُولِ الأمَدِ و قَسْوةِ القلوبِ و امْتِلاءِ الأرضِ جَورا . ^۳

258

عِندَ الظُّهورِ

۱۳۳۳.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :إذا نادى مُنادٍ من السَّماء : «إنّ الحَقَّ في آلِ محمّدٍ» فعندَ ذلكَ يَظهرُ المَهديُّ على أفواهِ النّاسِ ، و يُشْرَبونَ حُبَّهُ ، فلا يكونُ لَهم ذِكْرٌ غـيرُهُ . ^۴

۱۳۳۰.امام كاظم عليه السلام :هر گاه آن بيابان گرد زشت روى را در ميان لشكرى انبوه ديدى، براى خود و شيعيان مؤمنت در انتظار فرج باش. هرگاه خورشيد گرفت چشم به آسمان دار و بنگر كه خداوند عزّ و جلّ با مجرمان چه مى كند.

۱۳۳۱.امام مهدى عليه السلامـ در پاسخ به اين پرسش على بن مهزيار كه: سرورم! اين امر (ظهور) كى خواهد بود؟ ـفرمود : هرگاه راه كعبه بر شما بسته شود.

۱۳۳۲.امام مهدى عليه السلامـ در توقيع به سمرى ـنوشت : گوش كن! خداوند در [مصيبت مرگ ]تو به برادرانت پاداش نيك دهاد! تو تا شش روز ديگر خواهى مُرد، كارهايت را سر و سامان بده و به هيچ كس وصيّت نكن كه پس از مرگت جانشين تو شود؛ زيرا غيبت كامل رخ داده است، پس ظهورى در كار نخواهد بود، مگر با اجازه خداوند متعال و آن پس از سپرى شدن روزگارى دراز و سخت شدن دلها و آكنده شدن زمين از ستم و بيداد است.

258

در هنگام ظهور

۱۳۳۳.امام على عليه السلام :هرگاه آواز دهنده اى از آسمان آواز برآورد كه: «همانا حق در ميان خاندان محمّد است» آن هنگام مهدى بر سر زبانهاى مردم مى افتد و جام محبت او را سر مى كشند و جز ياد و نام او بر زبان نمى آورند.