۱۴۹۹.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :إنّ اللّهَ عزّ و جلّ أعطى المؤمنَ ثلاثَ خِصالٍ: العِزَّ في الدُّنيا و الدِّينِ ، و الفَلْجَ في الآخِرَةِ ، و المَهابةَ في صُدورِ العالَمينَ . ۱
۱۵۰۰.بحار الأنوار :رُويَ أنَّ رسولَ اللّهِ صلى الله عليه و آله نَظرَ إلَى الكعبةِ فقالَ : مَرْحَبا بالبيتِ! ما أعْظَمَكَ و أعْظَمَ حُرمَتَكَ علَى اللّهِ ! و اللّهِ، لَلْمؤمنُ أعْظَمُ حُرمَةً مِنكَ لأنَّ اللّهَ حَرّمَ منكَ واحدةً و مِن المؤمنِ ثلاثةً: مالَهُ ، و دمَهُ، و أنْ يُظَنَّ بهِ ظَنَّ السَّوءِ . ۲
۱۵۰۱.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :لا يَقْدِرُ الخلائقُ على كُنْهِ صفةِ اللّهِ عزّ و جلّ ، فكما لا يَقدِرُ على كُنهِ صفةِ اللّهِ عزّ و جلّ فكذلكَ لا يَقْدِرُ على كُنهِ صفةِ رسولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله ، و كما لا يَقدِرُ على كُنهِ صفةِ الرَّسولِ صلى الله عليه و آله فكذلكَ لا يَقدِرُ على كُنهِ صفةِ الإمامِ عليه السلام و كما لا يَقدِرُ على كُنهِ صفةِ الإمامِ عليه السلام كذلكَ لا يَقدِرُ على كُنهِ صفةِ المؤمنِ . ۳
۱۵۰۲.عنه عليه السلام :قالَ اللّهُ عزّ و جلّ ......... : لَو لم يكُنْ مِن خَلْقي في الأرضِ فيما بينَ المَشرقِ و المَغربِ إلاّ مؤمنٌ واحدٌ مَع إمامٍ عادلٍ لاَسْتَغْنَيتُ بعِبادَتِهما عن جميعِ ما خَلَقتُ في أرضي ، و لَقامَتْ سَبْعُ سماواتٍ و أرَضِينَ بهما . ۴
۱۴۹۹.امام باقر عليه السلام :خداوند عزّ و جلّ سه خصلت به مؤمن بخشيده است: عزّت در دنيا و دين، رستگارى در آخرت، و ابّهت در دلهاى جهانيان.
۱۵۰۰.بحار الأنوار :روايت شده كه پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به كعبه نگاه كرد و فرمود: آفرين به تو خانه، چقدر نزد خدا بزرگ و محترمى! امّا به خدا قسم حرمت مؤمن از تو بيشتر است؛ زيرا خداوند از تو يك چيز را حرام كرد و از مؤمن سه چيز را: مالش را، خونش را و گمان بد بردن به او را.
۱۵۰۱.امام صادق عليه السلام :خلايق از پى بردن به كُنْه صفت خداوند عزّ و جلّ ناتوانند، و همچنان كه از رسيدن به كنه صفت خدا ناتوانند، از دريافت ژرفاى صفت پيامبر خدا صلى الله عليه و آله نيز ناتوانند و همچنان كه از پى بردن به كنه صفت پيامبر خدا عاجزند، از رسيدن به ژرفاى صفت امام ناتوانند و همچنان كه امام را چنان كه بايد نمى توانند بشناسند، از شناخت حقيقت مؤمن [چنان كه بايد] ناتوانند.
۱۵۰۲.امام صادق عليه السلام :خداوند عزّ و جلّ فرموده: اگر از شرق تا غرب كره زمين، آفريده اى نداشتم بجز يك مؤمن و يك پيشواى دادگر، هر آينه با عبادت آن دو، [اگر به عبادت نيازى داشتم ]از همه آنچه در زمين آفريده ام، بى نياز بودم و هفت آسمان و زمين، به خاطر آن دو پا بر جا مى مانْد.
