(حَتَّى إِذَا جاءَ أَمْرُنا وَ فارَ التَّنُّورُ قُلْنَا احْمِلْ فِيها مِنْ كُلٍ زَوْجَيْنِ اثْنَيْنِ وَ أَهْلَكَ إِلاّ مَنْ سَبَقَ عَلَيْهِ الْقَوْلُ وَ مَنْ آمَنَ وَ مَا آمَنَ مَعَهُ إِلاّ قَلِيلٌ ) . ^۱

(وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ نَزَّلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَحْيا بِهِ الْأَرْضَ مِن بَعْدِ مَوْتِها لَيَقُولُـنَّ اللّهُ قُـلِ الْحَمْدُ لِلّهِ بَـلْ أكْثَرُهُمْ لا يَعْقِلُونَ ) . ^۲

و الآيات بهذا المعنى كثيرة.

الحديث:

۱۵۷۰.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :أيُّها النّاسُ ، لا تَسْتَوحِشوا في طريقِ الهُدى لِقلّةِ أهلِهِ ، فإنّ النّاسَ اجْتَمَعوا على مائدةٍ شِبَعُها قصيرٌ، و جُوعُها طويلٌ . ^۳

۱۵۷۱.عنه عليه السلام :و لَم يُخْلِ أرضَهُ مِن عالمٍ بما يَحتاجُ إليه الخَليقةُ، و مُتَعلِّمٍ على سبيلِ النَّجاةٍ ، اُولئكَ هُمُ الأقلُّونَ عَدَدا ، و قد بَيّنَ اللّهُ ذلكَ في اُمَمِ الأنبياءِ ، و جَعلَهُم مثَلاً لِمَن تأخّرَ ، مثلُ قولهِ في قومِ نوحٍ : «و مَا آمَنَ مَعَهُ إلاّ قَلِيلٌ » . ^۴

«چون فرمان ما رسيد و تنّور جوشيد، گفتيم: از هر نر و ماده دو تا و نيز خاندان خود را در كشتى بنشان، مگر آن كس را كه حكم خدا از پيش درباره اش صادر شد، و نيز آنهايى را كه ايمان آورده اند و جز اندكى با او ايمان نياورده بودند».

«اگر از آنان بپرسى: چه كسى از آسمان باران فرستاد و زمين مرده را بدان زنده ساخت؟ مسلّما خواهند گفت: خدا . بگو: سپاس خداى راست، ولى بيشترينشان در نمى يابند». ^۵

حديث:

۱۵۷۰.امام على عليه السلام :اى مردم! در راه راست، به دليل شمار اندك رهروان آن، احساس تنهايى نكنيد؛ زيرا مردم بر سفره اى گرد آمده اند كه سيرى آن ، كوتاه مدّت و گرسنگى اش طولانى است.

۱۵۷۱.امام على عليه السلام :خداوند زمين خود را از وجود كسى كه به نيازهاى مردم آگاه است و از كسى كه در راه نجات و رستگارى دانش فرا مى گيرد خالى نگذاشته است. و البته شمار اينان بسيار اندك است. خداوند اين را در ميان امّتهاى پيامبران ]گذشته] روشن ساخته و آنها را نمونه اى براى آيندگان قرار داده است. مثلاً درباره قوم نوح مى فرمايد: «و جز اندكى با او ايمان نياوردند».

۱۵۶۸.عنه عليه السلام :إنّ المؤمنَ مَن يخافُهُ كلُّ شيءٍ ، و ذلكَ أنّهُ عزيزٌ في دِينِ اللّهِ ، و لا يَخافُ مِن شيءٍ ، و هُو علاَمةُ كلِّ مؤمنٍ . ^۱

۱۵۶۹.عنه عليه السلام :إنّ المؤمنَ يَخشَعُ لَه كلُّ شيءٍ حتّى هَوامُّ الأرضِ و سِباعُها و طيرُ السّماءِ . ^۲

(انظر) الخوف : باب 1151 .

299

نُدرَةُ المُؤمِنِ

الكتاب:

(يَعْمَلُونَ لَهُ ما يَشاءُ مِنْ مَحارِيبَ وَ تَماثِيلَ وَ جِفانٍ كَالْجَوَابِ وَ قُدُورٍ رَاسِياتٍ اعْمَلُوا آلَ دَاوُدَ شُكْرا وَ قَلِيلٌ مِنْ عِبادِيَ الشَّكُورُ ) . ^۳

(قالَ لَقَدْ ظَلَمَكَ بِسُؤَالِ نَعْجَتِكَ إِلَى نِعاجِهِ وَ إِنَّ كَثِيرا مِنَ الْخُلَطَاءِ لَيَبْغِي بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ إِلاّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصّالِحاتِ وَ قَلِيلٌ ما هُمْ وَ ظَنَّ دَاوُدُ أَنَّما فَتَنّاهُ فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهُ وَ خَرَّ رَاكِعا وَ أَنابَ ) . ^۴

۱۵۶۸.امام صادق عليه السلام :مؤمن كسى است كه هر چيزى از او بيمناك باشد؛ زيرا او در دين خدا قدرتمند و عزيز است، از هيچ چيز نمى ترسد و اين نشانه هر مؤمنى است.

۱۵۶۹.امام صادق عليه السلام :همه چيز، حتّى حشرات و خزندگان و درندگان زمين و پرندگان آسمان، در برابر مؤمن تسليمند.

299

مؤمنان كمياب اند

قرآن:

«براى وى هر چه مى خواست از معبدها و تنديسها و كاسه هايى چون حوض و ديگهاى محكم بر جاى ، مى ساختند. اى خاندان داوود! سپاسگزارى كنيد و اندكى از بندگان من سپاس گزارند».

«داوود گفت: مسلّما او با درخواست يك ميش تو براى افزودن آن به ميشهايش، بر تو ستم نموده و بسيارى از شريكان به همديگر روا مى دارند جز كسانى كه ايمان آورده اند و كارهاى شايسته كرده اند و اينان نيز اندك هستند. و داوود دانست كه او را آزموديم، پس از پروردگارش آمرزش خواست و به سجده درافتاد و توبه كرد».