۱۷۱۰.عنه عليه السلام :حاجَتُكَ إلَى البخيلِ أبْرَدُ مِن الزَّمْهَريرِ . ^۱

۱۷۱۱.عنه عليه السلام :عَجِبتُ للبخيلِ يَستعجِلُ الفَقرَ الّذي مِنه هَرَبَ ، و يَفُوتُهُ الغِنَى الّذي إيّاهُ طَلبَ ، فيعيشُ في الدُّنيا عَيْشَ الفُقراءِ ، و يُحاسَبُ في الآخِرةِ حسابَ الأغنياءِ . ^۲

۱۷۱۲.الإمامُ الصّادقُ عليه السلام :عَجِبتُ لمَن يَبخَلُ بالدُّنيا و هِي مُقبِلةٌ علَيهِ ، أو يَبخَلُ بها و هِي مُدبِرَةٌ عنهُ ، فلا الإنْفاقُ مَع الإقْبالِ يَضرُّهُ ، و لا الإمْساكُ مَع الإدبارِ يَنفعُهُ . ^۳

۱۷۱۳.عنه عليه السلام :إنّ أحقَّ النّاسِ بأن يَتمنّى للنّاسِ الغِنَى البُخَلاءُ ؛ لأنَّ النّاسَ إذا استَغْنَوا كَفُّوا عن أموالِهِم . ^۴

۱۷۱۴.عنه عليه السلام :حَسْبُ البخيلِ مِن بُخلِهِ سُوءُ الظَّنِّ بربِّهِ ، مَن أيقَنَ بالخَلَفِ جادَ بالعَطيّةِ . ^۵

۱۷۱۵.عنه عليه السلام :لا يَطمَعَنَّ ......... البخيلُ في صِلةِ الرَّحِمِ . ^۶

۱۷۱۰.امام على عليه السلام :نياز تو، به بخيل، خنكتر از زمهرير است.

۱۷۱۱.امام على عليه السلام :در شگفتم از بخيل كه فقرى را كه از آن گريزان است به سوى خود مى كشد و ثروتى را كه در پى آن است از دست مى دهد. او در دنيا مانند تهيدستان به سر مى برد و در آخرت همچون توانگران از او حسابرسى مى شود.

۱۷۱۲.امام صادق عليه السلام :در شگفتم از كسى كه دنيا به او روى آورده است و نسبت به آن بخل مى ورزد، يا دنيا از او روي گردان شده و نسبت به آن بخل مى ورزد؛ زيرا با وجود رويكرد دنيا، انفاق كردن به او زيانى نمى رساند و با پشت كردن دنيا بخل و امساك به او سودى نمى رساند.

۱۷۱۳.امام صادق عليه السلام :بخيلان بيش از همه بايد براى مردم آرزوى توانگرى كنند؛ زيرا وقتى مردم بى نياز شدند، از اموال و داراييهاى بخيلان چشم بر مى دارند.

۱۷۱۴.امام صادق عليه السلام :در بخل بخيل همين بس كه به خداى خود بدگمان است. كسى كه به عوض يقين داشته باشد، بذل و بخشش مى كند.

۱۷۱۵.امام صادق عليه السلام :بخيل هرگز نبايد به صله رحم اميد بندد.

326

البَخيلُ

۱۷۰۲.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :أبعدُكُم بي شَبَها البخيلُ البَذِيُّ الفاحِشُ . ^۱

۱۷۰۳.عنه صلى الله عليه و آله :تُكلِّمُ النّارُ يومَ القيامةِ ثلاثةً ......... تقولُ للغنيِّ : يا مَن وَهبَهُ اللّهُ دُنيا كثيرةً واسعةً فَيْضا ، و سألَهُ الفَقِيرُ اليَسيرَ قَرْضا فأبى إلاّ بُخْلاً! فَتَزْدَرِدُهُ . ^۲

۱۷۰۴.عنه صلى الله عليه و آله :البخيلُ بَعيدٌ مِن اللّهِ ، بَعيدٌ مِن النّاسِ ، قَريبٌ مِن النّارِ . ^۳

۱۷۰۵.الإمامُ عليٌّ عليه السلام :البَخيلُ خازِنٌ لِوَرَثتِهِ . ^۴

۱۷۰۶.عنه عليه السلام :البخيلُ يَبخَلُ على نفسِهِ باليَسيرِ مِن دُنياهُ ، و يَسمَحُ لِوُرّاثِهِ بكُلِّها . ^۵

۱۷۰۷.عنه عليه السلام :البَخيلُ يَسمَحُ مِن عِرْضِهِ بأكْثرَ مِمّا أمسَكَ مِن عَرَضِهِ . ^۶

۱۷۰۸.عنه عليه السلام :النَّظرُ إلَى البخيلِ يُقسِي القلبَ . ^۷

۱۷۰۹.عنه عليه السلام :ليسَ لِبخيلٍ حبيبٌ . ^۸

326

بخيل

۱۷۰۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بيگانه ترين شما از من، بخيلِ بد زبانِ زشت كردار است.

۱۷۰۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :در روز رستاخيز آتش با سه نفر سخن مى گويد ......... و به ثروتمند مى گويد: اى كسى كه خداوند دنيايى فراوان و فراخ و سرشار به تو داد و فقير، اندكى قرض از تو خواست و تو ندادى و بخل ورزيدى! پس [آتش ]او را فرو مى بلعد.

۱۷۰۴.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بخيل، از خدا و مردم به دور و به آتش نزديك است.

۱۷۰۵.امام على عليه السلام :بخيل، خزانه دار وارثان خويش است.

۱۷۰۶.امام على عليه السلام :بخيل اندكى از مالِ خود را از خويش دريغ مى دارد و همه آن را سخاوتمندانه براى وارثانش وا مى گذارد.

۱۷۰۷.امام على عليه السلام :بخيل بيشتر از آنچه نگه مى دارد، آبروى خود را از بين مى برد.

۱۷۰۸.امام على عليه السلام :نگاه كردن به بخيل سنگدلى مى آورد.

۱۷۰۹.امام على عليه السلام :بخيل، هيچ، دوستى ندارد.