پژوهش حاضر، در يك نقد منصفانه و با مطالعه‌اي همه ‌جانبه، نقاط ضعف دو كتاب «صحيح بخاري» و «صحيح مسلم» را آشكار و آنها را نقد و بررسي مي‌كند.

كتاب الجامع الصحيح تاليف محمدبن اسماعيل بخاري، متولد ۱۹۶قمري و نيز كتاب ديگري با همين نام، تاليف محمدبن مسلم نيشابوري، متولد ۲۰۶قمري، دو كتاب بسيار مهم حديثي در ميان همه مذاهب اهل سنت محسوب مي‌شوند. آنان در واقع فقط احاديث شش كتاب (صحاح سته) را معتبر مي‌دانند كه از آن ميان، صحيح مسلم و صحيح بخاري، اعتبار بيشتري دارند؛ به طوري كه هركس از مطالب اين دو كتاب آگاه باشد، همه اعتقادات اهل‌سنت را درخواهد يافت.

بي‌ترديد، احاديث صحيحي در اين دو كتاب وجود دارند اما روايت‌هاي فراواني نيز با اصول مسلم قرآني و نيز احاديث صحيح ديگر در تضادند.

علامه سيدمرتضي عسكري(ره) در مقدمه خود با نگاهي به سرگذشت حديث، مي‌نويسد: «رسول خدا(ص) رحلت فرمود و دو ميراث گران‌بها را ميان ياران خويش به جا گذارد: قرآن(كتاب خدا) و عترت(خاندان پيامبر)، و به امت خويش فرمان داد كه بدان‌ها پيوسته، هرگز از آن جدا نشوند...
حال بنگريم افراد جامعه اسلامي، پس از رحلت آن حضرت با قرآن و اهل‌بيت(ع) چه كردند و در برابر احاديث پيامبر(ص) چه نقشي را ايفا نمودند؟
ايشان خاندان پيامبر را از متن جامعه طرد نموده، خانه‌نشين ساختند و با آنان، آن‌گونه رفتار نمودند كه زبان را ياراي برشمردن آنها نيست و آن‌گاه كه در توطئه كنار زدن پاسداران اسلام راستين، از صحنه اجتماع پيروز شدند، توانستند ميان قرآن و احاديث كه بيان‌كننده مفاهيم راستين آن بود جدايي افكنند و كتاب خدا را براساس خواسته خويش تفسير و تاويل نمايند.
ابتدا ابوبكر بر آن شد كه اين سلاح را به انحصار خويش درآورد و بدين منظور، تا ۵۰۰ حديث از پيامبر اكرم(ص) جمع‌آوري و تدوين كرد، ليكن پس از مدتي دريافت كه بهره‌اي از اين كار خود نخواهد برد، زيرا امكان انحصار وجود نداشت و در نتيجه تمام آن احاديث را در آتش سوزانيد.
بي‌ترديد در آن زمان، امكان نداشت كه مردم را از نقل و نوشتن حديث بازداشت و آنها را تنها به استفاده از احاديثي كه ابوبكر جمع كرده بود مجبور نمود، لذا چاره را در اين ديد كه مطلقا احاديث پيامبر(ص) را ممنوع نمايد تا دست مردم از اين سلاح نيرومند، كوتاه گردد. بر اين اساس، خليفه، مسلمانان را از بازگويي احاديث پيامبر منع نموده، دستور داد: "از پيامبر حديث نقل نكنيد و به قرآن مشغول باشيد".
آري، تنها به قرآن! زيرا قرآن جداي از احاديث پيامبر(ص) را مي‌توان به دل‌خواه تاويل نمود.»

كتاب حاضر در هشت بخش، علاوه بر مروري بر صحيح بخاري و مسلم، سير تدوين حديث را نيز مورد بررسي قرار داده است.

در انتهاي اين اثر، نمايه‌اي از آيات، روايات، معصومان(عليهم‌السلام) و اعلام نيز درج شده است.