کنند يا بدان اعتقاد پيدا کنند هر چند سند آن مرسل يا راوی آن ضعيف باشد گاه یک و گاه چند نشانه _ از نشانه‌های پيش گفته _ سبب می‌شد که شيخ حديثی مرسل يا روايتی را که یک يا چند راوی ضعيف يا سنی روايت کرده‌اند بپذيرد. از آن سو، واژه ضعيف را برای حديثی که آن را بی‌اعتبار می‌دانستند به کار می‌بردند. هر چند سند آن پيوسته و راويان آن همگی شايسته اعتماد باشد. چنانکه شيخ خود برخی احاديث را که اکثر راويان آن از بزرگان بودند و در بردارنده حکمی شرعی بود به جهت ناسازگاری با فتوای فقهی وی و برخی احادیث معتبر فاقد حجیّت می‌دانست.۱
در کوتاه سخن از نگاه شيخ تنها ارسال يا ضعف برخی راويان یک حديث از اعتبار آن فرو نمی‌کاست چنانکه وثاقت همه راويان یک حديث نيز برای اعتبار آن حديث علّت تامّه به شمار نمی‌آمد.
