عبدالرحمن برخاستند تا آنجا که بسياری از آنها او را زنديق۱ می‌خواندند.
يونس و هواداران وی نيز برای آنکه برای روش کلامی خود پشتيبانی بیابند از امام رضا علیه السلام درخواست می‌کردند روش کلامی آنها را تأييد کنند.۲
در اين میان قميان و بويژه بزرگ آنان احمد بن محمد بن عيسی اشعری از پيشقراولانِ ستيزه گران با يونس بودند. از میان 10 روايتی۳ که کشّی در نکوهش يونس روايت کرده است _ و در برخی از آنها لعن و طعن يونس نيز به چشم می‌خورد _ در سند 5 روايت قمی‌ها به چشم می‌خورند. از میان اين 5 روايت 4 حديث را احمد بن محمدبن عيسی روايت کرده است که قضا را، از تندترين احاديث نکوهش يونس‌اند. در سند 5 روايت ديگر يعقوب بن يزيد به چشم می‌خورد. نجاشی با آنکه وی را «ثقة» و «صدوق» می‌خواند در شمار کتاب‌های وی از «کتاب الطعن علی يونس» ياد می‌کند.۴
در میان اين روايت‌ها در یک دو روايت مضامین بسیار تند و شدیدی درباره یونس به امام رضا علیه السلام نسبت داده می‌شود.۵ نه تنها برای ما که اکنون اين روايت را می‌خوانيم بلکه برای کشّی نيز در آن روزگار چنين روايت _ و نسبت اين سخن به امام علیه السلام _ پذيرفتنی نبوده است او پس از آنکه روايات نکوهش و لعن يونس را می‌آورد می‌نويسد:
فلینظر الناظر فلیتعجّب من هذه الأخبار التی رواها القمیون فی یونس ولیعلم أنّها لا تصحّ فی العقل و ذلک أن أحمد بن محمد بن عیسی و علی بن حدید۶ قد
1.. رجال الکشّی، ص۴۹۸ _ ۴۹۹. نيز ر. ک: ص۴۸۸ _ ۴۸۹.
2.. همان، ص۴۹۸.
3.. در اينجا تنها روايت‌هايی را که به روشنی نکوهش يا لعن يونس را در بردارند شمرده‌ایم. يک دو روايت ديگر نيز در اين میان هست که چندان صراحتی در نکوهش او ندارند.
4.. رجال النجاشی، ص۴۵۰.
5.. رجال الکشّی، ص۴۹۵ و ۴۹۶.
6.. علی بن حديد از ياران امام کاظم علیه السلام بود او نيز با يونس سر سازگاری نداشت. نک: رجال الکشّی، ص۴۹۶؛ وی پيش از يونس با استاد او هشام نيز مخالف بود: همان، ص۲۷۹.
