ذکر الفضل۱ من رجوعهما عن الوقیعة فی یونس و لعلّ هذه الروایات کانت من أحمد قبل رجوعه و من علی مداراة لأصحابه... .۲
وی همچنين می‌نويسد:
فما حکاه هذا الرجل عن الإمام علیه السلام... لا یلیق به إذ کانوا منزّهین عن البذا و الرفث و السفه... .۳
بر پايه برخی گزارش‌ها سبب اين تکفيرها گاه نکته‌هایی بسيار ساده و کم اهميت بوده‌اند. نمونه را گاه به جهت آنکه کسی دراستدلال خود کلام خدا را به چوبی تشبیه کرده بود او را کافر می‌شمردند.۴
اين‌گونه کشمکش‌ها و نسبت‌ها تا دهه‌های بعد نيز دنبال شد. محمد بن جعفر الأسدی (م312ق) که از استادان کلينی۵ و از وکيلان امام زمان علیه السلام در منطقه ری به شمار می‌آمد۶ به جبر و تشبیه متهم شد۷ و یکی ديگر از شيعیان روزگار وی ردّيه‌ای بر برخی اعتقادات او نگاشت.۸ شگفت آنکه الأسدی خود روايت‌هایی را درباره ردّ رؤیت خداوند و نفی جسمانيت پروردگار روايت کرده است.۹ و از همين جا می‌توان
1.. مراد کشّی فضل بن شاذان است. نک: رجال الکشّی، ص۴۹۶.
2.. همان، ص۴۹۷.
3.. همان.
4.. همان، ص۲۸۰: داستان نشستی که در آن نزديک به ۱۵ تن از متکلمان برجسته از شاگردان امام صادق علیه السلام حاضر بوده‌اند. در اين نشست پس از مناظره‌هايی میان هشام بن سالم و هشام بن الحکم، عبدالرحمن بن الحجّاج که خود از ياران بزرگ امام صادق علیه السلام بوده است رو به هشام بن الحکم می‌کند و می‌گويد: «کفرت والله بالله العظيم وألحَدتَ فيه؛ وَيحَک ! ماقَدَرتَ أن تُشبه بکلام ربک الا العود يُضربُ به...» گرچه شايد نتوان گفت عبدالرحمن به جدّ آهنگ تکفير هشام را داشته است ولی به هر روی چنين واکنش دست کم نشان از کشاکشی ناخوشايند میان دو دسته از ياران آن بزرگواران داشت.
5.. معجم رجال الحديث، ج۱۶، ص۱۷۹.
6.. کمال الدين، ص۴۸۸ ، ؛ الغيبة، طوسی، ص۴۱۵و ۴۱۶.
7.. رجال النجاشی، ص۳۷۳.
8.. همان، ص۱۴۰.
9.. الکافی، ج۱، ص۹۵ حديث ۱، ص۹۹ حديث ۱۱، ص۱۰۰ حديث ۳، ص۱۰۵حديث۴، ص۱۰۶ حديث ۶ و ۷ و... شگفت‌تر آنکه استاد نجاشی، احمد بن نوح سيرافی را نيز در آن روزگار به اعتقاد به رويت خداوند و برخی ديگر از پندارهای نادرست متهم می‌کردند ( الفهرست، طوسی، ص۸۴).
