159
حدیث ضعیف (نگاهی به رویکرد قدمای شیعه)

فصل ششم : مکتب حديثی بغداد و ديدگاه آن درباره حديث ضعيف

1. شيخ مفيد; و حديث ضعيف
2. سيّد مرتضی; و حديث ضعيف
3. شيخ طوسی; و نگاه وی به حديث ضعيف


حدیث ضعیف (نگاهی به رویکرد قدمای شیعه)
158

در کتاب مورد اعتماد او فراهم آمده بود و یا آن بخش که در کتاب معتبری از یک راوی ثقه روایت می‌شد برای قدما قابل استناد به معصوم علیه السلام بود.۱ بر اساس آنچه آمد، نکته‌هایی مانند شناخته شده بودن آن حديث يا کتاب در میان ياران امامان علیهم السلام، متفرد نبودن آن راوی در گزارش آن حديث، اینکه گروهی از ياران شايسته اعتماد امامان علیهم السلام آن کتاب را روايت کرده باشند، هماهنگی مضمون گزارش با سایر آموزه‌های تاریخی، معرفتی یا داده‌های رجالی و نشانه‌هایی مانند آن از ديد قدما نشانگر آن بود که آن نگاشته يا حديث را می‌توان به معصوم علیه السلام نسبت داد گرچه سندش نا پيوسته يا راوی آن ضعيف باشد.

1.. بنا براین اگر نگاشته‌ای در آن روزگار به نصاب اعتبار و شهرت می‌رسید این اعتبار زمینه را برای انتساب روایات ضعیف موجود در آن آماده می‌ساخت. همان‌گونه که اعتبار کتاب‌هایی همچون کتاب‌های روایی بنی فضّال ( الغیبة، شیخ طوسی، ص۳۹۰)، المحاسن برقی، کتاب‌های حسین بن سعید و علی بن مهزیار، مجوزی برای صدوق بود تا از روایات ضعیف نقل شده در آنها نیز بهره گیرد. یکی از کارکرد‌های مبنای «تحلیل فهرستی» و یا به عبارت روشن تر «تحلیل کتابشناسی» یا «ارزیابی مصدری» نیز که در سالیان اخیر توجه به آن گسترش یافته است همین اعتبار یابی دسته‌ای از احادیث ضعیف است. برای آشنایی بیشتر با این مبنا نک: بازسازی متون کهن حدیث شیعه، ص۳۳ _ ۵۰، ۷۸ به بعد.

  • نام منبع :
    حدیث ضعیف (نگاهی به رویکرد قدمای شیعه)
    تعداد جلد :
    1
تعداد بازدید : 77174
صفحه از 315
پرینت  ارسال به