تعریف‌ها

در اين فصل تعريف‌های برخی از مفاهيم را که در بخش‌های آينده از آنها بهره خواهيم جست فراز می‌آوريم.

1. حدیث صحیح

شهید ثانی در الرعاية حدیث صحیح را این گونه می‌شناساند: «هو ما اتّصل سنده إلی المعصوم بنقل العدل الإمامی عن مثله فی جمیع الطبقات...».^۱ بر پایه این تعریف، پیوسته بودن سند در کنار عادل بودن و امامی بودن همه راویان آن از پایه‌های معنای صحیح از دیدگاه پسینیان به شمار می‌رود. سیّد حسن صدر در نهاية الدراية^۲ و مامقانی در مقباس الهداية^۳ نیز این تعریف را آورده و در مجموع آن را پذیرفته‌اند.

2. حدیث حسن

شهید در الرعاية درباره این گونه از احادیث می‌نویسد: «الحسن وهو ما اتصل سنده إلی المعصوم بإمامی ممدوح من غیر نصّ علی عدالته فی جمیع مراتبه أو فی بعضها مع کون الباقی من رجال الصحیح»؛^۴ این تعریف اکنون در میان حدیث‌پژوهان بر سر زبان است، گرچه نویسنده نهاية الدراية برخی اما و اگرها را درباره این تعریف فراز آورده است^۵ امّا به نظر نمی‌آید این گفتگوها به شهرت کنونی این تعریف آسیبی رساند.

1.. الرعاية شهید ثانی، ص۷۷.

2.. نهایة الدراية، ص۲۳۵.

3.. مقباس الهدایة، ج۱، ص۱۴۶.

4.۴. الرعایة، ص۸۱ با اندک تلخیص.

5.. نهایة الدرایة، ص۲۶۰.

حدیث ضعیف (نگاهی به رویکرد قدمای شیعه)

نام منبع :

حدیث ضعیف (نگاهی به رویکرد قدمای شیعه)

پدیدآورنده :

امین حسین پوری (پديدآورنده)

تعداد جلد :

1

حدیث ضعیف

یکی از موضوعات مهمی که بخش قابل توجهی از گفتگو‌های رجالی و نگاشته‌های فراهم آمده در این دانش را به خود اختصاص داده است موضوع «تقسیم چهارگانه حدیث» است. این موضوع از جمله همان مباحث مهم رجالی است که هرگونه قضاوت درباره آن مستقیماً بر چگونگی ارزیابی حدیث از سوی یک فقیه یا به طور کلی هر پژوهشگر حوزه معارف اسلامی اثر می‌گذارد و طبعاً گستره آموزه‌های منتسب به دین نیز در پرتو آن قضاوت گسترش می‌یابد یا مضیق و محدود می‌گردد و از همین جاست که بررسی موضوع حدیث ضعیف و چگونگی تعامل با آن اهمیت و ضرورت می‌یابد.
بر پایه بخش‌بندی یاد شده که از سده هفتم در حوزه فقه و رجال شیعه پدید آمده است حدیث یا به سخن ژرف‌تر، سند هر حدیث یکی از این گونه‌هاست: صحیح، حسن، موثّق یا ضعیف؛ باز می‌دانیم که پیشینیان حدیث و فقه شیعه پیش از پیدایش این تقسیم درباره گونه‌های احادیث _ از نگاه اعتبار _ دیدگاهی دیگر داشته‌اند.

نتیجه جستجو برای « »