مکتب حديثی قم و نگاه آن به حديث ضعيف
پس از روزگار امامان علیهم السلام تا چند دهه کوفه همچنان یکی از کانون‌های برجسته حديث شيعه بود. در اين روزگاران قم نيز ديگر کانون برجسته حديث شيعه به شمار می‌آمد. اما در اين میان بغداد هنوز چندان رونق نيافته بود. اندک اندک درخشش مکتب حديثی کوفه به تاريکی گرائيد و از روزگار کلينی به بعد، حديث شيعه را بیشتر با دو کانون قم و بغداد می‌شناختند. قم در اين میانه البته پيشينه‌ای کهن‌تر داشت و هم از اينرو در اين نوشتار نخست به بررسی ديدگاه قميان به حديث ضعيف می‌پردازيم تا به ياری خدا پس از آن به سر وقت بغداد رويم.
آشکار است که در اين سياهه، مجال آن نيست که ديدگاه‌های همه چهره‌های برجسته قم را ارزيابی کنيم و چگونگی نگاه آنها را به حديث ضعيف بکاويم. از اين رو بايد به ناگزير سخن را بیشتر درباره دو چهره برجسته مکتب قم _ و دو بزرگ حديث شيعه _ شيخ کلينی رحمه الله و شيخ صدوق رحمه الله بگسترانيم و اينجا و آنجا _ به مناسبت _ از برخی ديگر از برجستگان آن مدرسه نيز ياد کنیم.
1. شيخ کلينی رحمه الله و حديث ضعيف
پيش از آنکه به ديدگاه شيخ کلينی رحمه الله به حديث ضعيف بپردازيم بايسته است به اين پرسش پاسخ دهيم که چرا وی را از برجستگان مکتب حديثی قم به شمار آورديم.
