نگاهى به زندگى آية اللّه خويى
وى در شب پانزدهم رجب سال 1317 ، در شهر خوى ديده به جهان گشود و در اوان كودكى به فراگيرى خواندن و نوشتن پرداخت . در سال 1328ق ، پدرش به نجف هجرت نمود و دو سال بعد ، در سال 1330ق ، سيّد ابوالقاسم به همراه برادر بزرگ تر و ديگر اعضاى خانواده به پدر خود پيوستند.
وى ، در نجف ، پس از تحصيل بعضى دروس نزد پدرش، به فراگيرى درس خارج فقه و اصول پرداخت و در محضر بزرگانى چون شيخ الشريعه اصفهانى، شيخ مهدى مازندرانى، آقا ضياء الدين عراقى، محمّد حسين غروى اصفهانى و ميرزا محمّد حسين نايينى حاضر شد ، و نزد هر كدام ، يك دوره كامل اصول و فقه را فرا گرفت و البته نزد دو شخصيت آخر ، بيشتر از ديگران تلمّذ نمود .
همچنين ايشان ، اجازاتى از بعضى بزرگان ، جهت نقل روايتْ اخذ نمود كه يكى از طرق آن، اجازه از استادش آية اللّه نايينى و او از استادش ميرزاى نورى است و ايشان نيز طرق خود را در خاتمه مستدرك ، ذكر كرده است .
برخى آثار آية اللّه خويى
از ايشان ، آثار بسيارى به جاى مانده كه اغلب آنها در حوزه فقه است (البته بجز تقريرات دروس فقه و اصول ايشان كه برخى از شاگردان فاضلش نگاشته اند) .
بعضى از تأليفات قلمى ايشان ، بدين شرح است :
1. البيان فى تفسير القرآن (در تفسير) ؛
2. أجود التقريرات (در اصول) ؛
3. نفحات الإعجاز (در علوم قرآن) ؛
4. تكملة منهاج الصالحين (در فقه) ؛
5 . المسائل المنتخبة (در فقه) ؛
6. مستحدثات المسائل (در فقه) ؛
7. تعليقة على العروة الوثقى (در فقه) ؛
8 . منتخب الرسائل (در فقه) ؛
9. مناسك الحج (در فقه) ؛
10. معجم رجال الحديث (در رجال) . ۱
اكنون به اجمال به معرّفى كتاب رجالى آية اللّه خويى خواهيم پرداخت.
