1. مستدرَك الوسائل و مستنبَط المسائل

تأليف ميرزا حسين نورى طَبَرسى .
وى يكى از بزرگ ترين محدّثان در قرون اخير و مى توان گفت بزرگ ترين محدّث سده چهاردهم هجرى است . شيخ آقا بزرگ تهرانى ، هنگام آوردن شرح حال استادش در نقباء البشر ، در بزرگى وى چنين نگاشته است:
هنگامى كه اين نام را نوشتم ، قلم در دستم لرزيد و هنگامى كه خواستم شرح حال استادم را بنگارم، فكرم باز ايستاد و بعد از گذشت 55 سال از فراق وى ، همان هيئت گذشته برايم مجسّم گشت كه به جهت جلالت مقامش خشوع كردم و به خاطر هيبتش دهشت نمودم... . ^۱

نگاهى به زندگى محدّث نورى

وى در هجدهم شوال 1254 ، در «يالو» ، از روستاهاى شهر «نور» مازندران (طبرستان) به دنيا آمد. او كه در هشت سالگى پدرش را از دست داد ، هنوز به سن بلوغ نرسيده بود كه با فقيه بزرگ ملّا محمّد على محلّاتى آشنا شد . سپس به تهران مهاجرت كرد و با عالم جليل شيخ عبد الرحيم بروجردى (پدر همسرش) آشنا شد و از وى بهره ها برد . سپس همراه او در سال 1273 ق ، به عراق هجرت نمود و پس از نزديك چهار سال اقامت در نجف و بازگشت به تهران، دوباره به عراق سفر كرد و چندى ملازم آية اللّه شيخ عبد الحسين تهرانى مشهور به «شيخ العراقين» بود . پس از مراجعت به وطن و عزيمت به حج، به نجف بازگشت و در درس آية اللّه مجدّد شيرازى (ميرزا سيّد حسن / ميرزاى بزرگ) ، شركت جست و در سال 1292 ق ، همراه وى به سامرّا مهاجرت نمود و اهل و عيال خود را نيز به همراه برد . در آن جا نيز پس از يك بار مراجعت به وطن و انجام دو سفر حج، به سامرّا بازگشت و در آن جا ماند تا اين كه استادش در سال 1312ق ، وفات يافت. دو سال بعد ، عازم نجف گرديد تا در آن جا بماند ؛ امّا پس از چند روز تحمّل بيمارى، در سال 1320ق ، درگذشت . ^۲