3. اجازه سيّد ابو الحسن نقوى
شيخ آقا بزرگ تهرانى، در معرّفى وى ، چنين نگاشته است :
سيّد ابوالحسن نقوى (1298 ـ 1355 ق) ، فرزند شمس العلماء سيّد ابراهيم بن ممتاز العلماء سيّد محمّد تقى... نصير آبادى نقوى لكهنوى، دانشمند فقيه و مرجع تدريس و فتوا در هند .
محدّث قمى، در شوّال 1339، از وى اجازه گرفته است. در ابتداى اجازه آمده است:
امّا بعد، با همه دورى راه و فاصله اى كه هست ، به من خبر رسيده كه حضرت عالم شامخ و منار واضح، منهج حقّ مبين و شرع متين... حاج شيخ عبّاس قمى ـ كه خدايش با تأييدات خود ، مؤيّد دارد ـ از من اجازه خواسته است... .
سپس ، اجازه را به طُرُق خود مى نگارد. ۱
اجازه گيرندگان از شيخ عباس قمى
با توجّه به شهرت شيخ عبّاس قمى و تأليفاتى از وى كه در دست بيشتر شيعيان يافت مى شود و به دليل سفرهاى متعدّدى كه به شهرهاى ايران و عراق و حجاز داشته است، بسيارى از علماى هم عصر وى از او اجازه روايت دريافت كرده اند. بعضى از كسانى كه از شيخ عبّاس قمى اجازه دريافت كرده اند ، عبارت اند از :
1 . آية اللّه حاج آقا حسين طباطبايى قمى ؛
2 . آية اللّه سيّد صدر الدين صدر ؛
3 . آية اللّه سيّد عبد الهادى شيرازى ؛
4 . علّامه شيخ حيدرقلى خان سردار كابلى ؛
5 . علّامه شيخ محمّدعلى اردوبادى ؛
6 . امام سيّد روح اللّه خمينى ؛
7 . آية اللّه ميرزا مهدى حسينى شيرازى ؛
8 . آية اللّه سيّد محمّدرضا گلپايگانى ؛
9 . آية اللّه شيخ محمّدعلى اراكى ؛
10 . آية اللّه شيخ محمّدرضا طبسى ؛
11 . آية اللّه ميرزا خليل كمره اى ؛
12 . آية اللّه سيّد شهاب الدين مرعشى نجفى ؛
13 . آية اللّه سيّد صدر الدين جزائرى ؛
14 . علامه سيّد علينقى فيض الاسلام (شارح و مترجم نهج البلاغه) ؛
15 . علامه مُحيى الدين مهدى الهى قمشه اى ؛
و بسيارى ديگر از علما و فضلاى حوزه. ۲
