مشايخ اجازه آية اللّه مرعشى

اوّلين اجازه اى كه وى دريافت نمود ، در 22 سالگى در 1337 ق ، از شيخ فضل اللّه حائرى مازندرانى بود . در كتاب المسلسلات فى الإجازات ، تصوير 164 اجازه از مشايخ اجازه آية اللّه مرعشى به چاپ رسيده كه بعضى از مهم ترين آنها از اين قرارند :
1 . شيخ آقا بزرگ تهرانى (در رمضان 1340 ، به صورت شفاهى كه در رجب 1341 ، نگارش يافته است) ؛
2 . سيّد حسن صدر كاظمى (در 26 رمضان 1347) ؛
3 . حاج آقا حسين طباطبايى بروجردى ؛
4 . حاج آقا حسين طباطبايى قمى ؛
5 . حيدرقلى خان سردار كابلى ؛
6 . آقا ضياء الدين عراقى ؛
7 . شيخ عبّاس قمى (در پنجم جمادى ثانى 1350) ؛
8 . سيّد عبد الحسين شرف الدين عاملى (در 25 محرّم 1350) ؛
9 . حاج شيخ عبد الكريم حائرى يزدى ؛
10 . شيخ عبد اللّه مامقانى ؛
11 . شيخ محمّد حسين كاشف الغطاء نجفى . ^۱

اجازه گيرندگان از آية اللّه مرعشى نجفى

در كتاب المسلسلات آمده كه ايشان ، بيش از چهار هزار اجازه روايى صادر كرده كه بعضى از آنها بسيار طولانى است و با عنوان الإجازات الكبيرة ، در سال 1414 ق ، به چاپ رسيده است . برخى اجازه گيرندگان از آية اللّه مرعشى عبارت اند از :
1 . شيخ آقا بزرگ تهرانى ،
2 . سلطان الواعظين شيرازى ؛
3 . سيّد عباس حسينى كاشانى ؛
4 . سيّد محمّد صادق بحر العلوم ؛
5 . آية اللّه سيّد على حسينى خامنه اى ؛
6 . آية اللّه محمّد تقى بهجت ؛
7 . آية اللّه ناصر مكارم شيرازى ؛
8 . آية اللّه محمّد فاضل لنكرانى ؛
9 . آية اللّه شهيد عطاء اللّه اشرفى اصفهانى ؛
10 . علّامه سيّد مرتضى عسكرى . ^۲